“Zgadamy się”, “musimy się zdzwonić”. Traktowałam te słowa na serio, próbowałam proponować coś konkretnego. Zagadywałam, interesowałam się. Z czasem zrozumiałam, że w przypadku wielu osób nie warto. Nie jest dobrze zawsze być tą, która wychodzi z inicjatywą. Już nie. Trzeba się szanować i dać się komuś wykazać…i jeśli propozycji brak, to warto to zrozumieć. Jednoznacznie.
Zgadamy się
Kiedyś gdy słyszałam, że musimy się zdzwonić, brałam te słowa na serio. Sięgałam po telefon. Przecież to prawda, musimy. I po co tylko planować, mówić “kiedyś…”? Trzeba słowa wprowadzić w czyny.
Dlatego dzwoniłam, proponowałam wyjście. Organizowałam imprezy. I było świetnie. Wiele osób rewanżowało się. I można było się bawić, spotykać później z ich inicjatywy. Najlepszy możliwy układ, oparty na równowadze. Jednak sporo było takich osób, które przychodziły na gotowe, a owszem, ale coś zaproponować, zaprosić do siebie – to już nie bardzo.
Przekonywały, że nie potrafią nic zorganizować, że ja jestem w tym lepsza. Bo jak ja coś zaproponuje, to się zawsze uda. Osoby te odpowiadały na zaproszenia, inicjatywy, ale nigdy nie wychodziły ze swoimi. Ba, nawet nie zagadywały, nie dzwoniły. Zawsze to ja miałam być ta pierwsza.
Musiało minąć sporo lat, żebym zrozumiała, że to nie jest w porządku. Nie ma takiej osoby, która nie umie zadzwonić, czy zaproponować głupiej kawy. A jeśli twierdzi, że nie umie i nie ma czasu, to kłamie. Ona po prostu nie chce. Nie ma sensu się dla niej starać, skoro ona nie stara się w ogóle dla mnie.
Taka zarobiona jestem
Osoby niewychodzące z inicjatywą, ale przychodzące do kogoś, gdy zostaną zaproszone, to jedno. Druga grupa to tak zwana kategoria “zarobionych”, “wiecznie zmęczonych”, “zapracowanych”. To wszyscy ci, którzy wyznają kult osoby zapracowanej. Szczycą się, że chodzą spać o północy i wstają o piątej, że mają tyle pracy, tak dużo projektów. Cieszą się, że są w pracy niezastąpieni, doceniani…i że nie mają absolutnie czasu.
Ani dla rodziny, ani…dla przyjaciół. Chętnie by gdzieś wyszli, ale…no sama powiedz, kiedy? No nie da się.
Ok.
Przyjmuję.
Wyciągam wnioski.
I już nie proponuje. Nie zagaduję. Nie mam czasu dla osób, które nie mają czasu dla mnie. Proste.
Mam dokładnie to samo, wszyscy są tacy bardzo zajęci, zwłaszcza kiedy nic nie potrzebują 😉
To ja też taka jestem, mamy znajomych z którymi zawsze jeździliśmy na weekendy czy wczasy… ale zawsze to ja wszystko organizuję, zawsze ja dzwonię i pytam czy pojadą, czy chcą, czy może być… W tym roku już mi się znudziło i stwierdziłam, ze więcej nie zadzwonię…
Bo nie ma sensu przeskakiwać oceanu dla kogoś, kto dla ciebie nie chce nawet kałuży przeskoczyć. Ja do tej prawdy, też doszłam po latach.
Na całe szczęście dotarło to do mnie już jakiś czas temu .Teraz mam go więcej dla tych,którzy mają go dla mnie ?
Moim zdaniem otwierają się klepki na oczach i dostrzega się to czego wcześniej nie widzieliśmy ?
Na wszystko potrzeba czasu, aby to dostrzec i zrozumieć.
Ja doświadczyłam w życiu tego samego i wniosek jest taki że nie warto się starać jeśli ktoś nie stara się dla mnie
Najgłupsze zdania to ” zdzwonimy się kiedyś”,”kiedys do Ciebie wpadnę”,”musimy to kiedyś nadrobić”, ? już się uśmiecham pod nosem jak to słyszę od ludzi.Czasem mam wrazenie,że gdybym to ja się nie odezwała, zadzwoniła, zorganizowała spotkanie, to już dawno nie miałabym kontaktu z niektórytmi osobami….
Ja tak zrobiłam i bardzo dużo kontaktów ” umarło”.
Nic dodać, nic ująć . Trzeba zacząć od szacunku dla samego siebie
Czas zawsze jest próbą trwalosci i konsekwencji. Albo zyskujesz albo tracisz. Zabiegać o czyjś czas i uwagę nie warto. Przeważnie wychodzi się na idiote
Jak ktoś chcę to znajdzie czas, żeby się spotkać lub zadzwonić ja daje ty też, coś daj od siebie, a nie tylko bierz…
Życie nauczyło mnie że kiedy ktoś mówi: zgadamy się, zdzwonimy albo pomyślimy tzn że nie zadzwoni, nie napisze i nie pomyśli ?bo nie ma czasu…ale tylko dla mnie. Od takich trzeba się odciąć i tyle
Ja już dawno zrozumiałam że nie należy za bardzo się angażować w relacje z innymi ludźmi jeśli nie widać z ich strony odzewu i zainteresowania a przede wszystkim jeśli tłumaczą się brakiem czasu. Z doświadczenia wiem że w każdej relacji interpersonalnej powinna być równowaga
Jeśli ktoś chce się spotkać to znajdzie czas i jeśli ktoś się chce spotykać to również będzie się odzywać a w momencie jak tylko jedna strona się odzywa by się spotkać, by porozmawiać itd a z drugiej strony tej ingerencji nie ma czyli druga strona nie odzywa się nigdy pierwsza, nie proponuje wspólnych spotkań itd to w zasadzie nie ma sensu bo jeśli my do kogoś dzwonimy, rozmawiamy, zapraszamy gdzieś itd a druga strona tego nie robi to może być tak, że ta druga strona rozmawia z nami tylko z grzeczności a nie dlatego, że lubi z nami przebywać, więc ja jestem zdania, że powinna być ingerencja z obu stron a nie tylko z jednej
Chcesz znajdziesz czas, nie chcesz znajdziesz pretekst. ?i zawsze łatwiej brać, niż dać coś od siebie. Tyle i aż tyle ?
Ja też przez lata byłam takim kozłem ofiarnym, a pewnego dnia powiedziałam stop… przez ładnych kilka lat wakacje z nami, imprezy weekendowe u nas wyjazdy z nami bo przecież ja wszystko ogarnę, a jak tacy jedni dom sobie nowy kupili to zapomnieli zaprosić bo pisku im naniesiemy… a dzwonili oczywiście jak im potrzebne było coś…
najlepsi kumple to zwierzęta
Dokładnie ?? nic dodać -nic ująć . Nie to nie.Nie warto skoro ktoś ma Cię w dupie a drzwi są zamknięte i nie ma czasu dla Ciebie na wypicie kawy i pogadanie tak poprostu.Wpraszanie się na siłę jest niefajne.
Dokładnie tak, zawsze wymówki, wykręty. Nie warto..
Ale nie każdy ma potrzebę choćby gadania przez telefon godzinami dzień w dzień. Ja nie mam. Generalnie nie lubię gadać przez telefon ale odkąd mieszkam tysiące kilometrów od Polski to jedyny instrument żeby częściej mieć kontakt. Wole zorganizować sobie czas specjalnie na ten jeden telefon i być tam cała sobą niż trajkotać o bzdurach kilka razy w tygodniu. I nawet jeśli jest duży odstęp czasu między rozmowami, to jest tak jakby się rozmawiało wczoraj. Wiec proszę bierzcie pod uwagę ze ludzie mogą mieć różne potrzeby, co nie znaczy ze ten ktoś po drugiej stronie mało dla nich znaczy.
Ja zaczęłam mówić dokładnie to samo: zgadamy się, a kiedyś pogadamy , nadrobimy…. jakież zdziwienie z drugiej strony z czasem było, problem z głowy.
‘Musimy się spotkać’ lub ‘musimy się umówić’ – kultowe hasła?w domyśle,na świętego dygdy co go nie ma nigdy
Dokładnie tak postąpiłam z Polką poznaną na forum, która mieszka za granicą. Ciągle to ja do niej pisałam czy dzwoniłam, a ona bardzo rzadko kiedy napisała czy zadzwoniła. Jak do niej nie napisałam przez parę dni wychodziła z pretensjami, czemu nie piszę i czy się obraziłam. Musiało minąć sporo lat, żebym zrozumiała, że to nie jest w porządku. Ona tylko szukała osoby przed, którą będzie wylewać swoje żale czy rodzinne problemy i jeszcze strzela focha jak coś się jej napisało. Zrobiłam z tym porządek i nie zakłóca to już mojej przestrzeni życiowej. Zrozumiałam, że w przypadku takich osób nie warto. Nie jest dobrze zawsze być tą, która wychodzi z inicjatywą. Już nie. Trzeba się szanować i dać się komuś wykazać i jeśli propozycji brak, to warto to zrozumieć. Nie piszę do niej ani nie dzwonię. Ona bardzo, bardzo rzadko się odezwie. Dzięki temu odetchnęłam, zwłaszcza psychicznie, bo jej żale i rodzinne problemy strasznie mnie męczyły. Czasami zbyt późno robimy remanent znajomych, ale z drugiej strony lepiej późno niż wcale.