13 rocznica ślubu to nie rocznica okrągła, ale dla wielu bardzo ważna. Tak, jak każda kolejna i każdy kolejny rok razem. Piękny, ale i pełen wyzwań. Jak to w życiu. Dlaczego 13 rocznica ślubu nazywana jest koronkową? I skąd wzięła się tradycja określania w ten sposób rocznic ślubu?
13 rocznica: koronkowa
Koronka to misterna tkanina. Bardzo kobieca, wykorzystywana na specjalne okazje, święta, ważne wydarzenia, na przykład ślub. Niezbyt trwała, ale ładna. Starannie wykonana. Do jej tworzenia potrzeba cierpliwości, skupienia, no i czasu. Wprawione koroniarki potrafią tworzyć niesamowite dzieła sztuki, które zachwycają i są piękną, a jednocześnie kosztowną ozdobą.
Potrzeba wprawy i umiejętności, by stworzyć dobrą koronkę. Czasami pozostaje coś spruć, cofnąć się kilka kroków, zacząć od nowa, z większą werwą i zapałem. Każde kolejne podejście przynosi nowe wnioski, które biorąc pod uwagę, można udoskonalać powstałą tkaninę.
Odniesienie znaczenia koronki do rocznicy ślubu doskonale pasuje. Po 13 latach razem para już wie, że potrzeba cierpliwości, skupienia, by związek mógł trwać i stawać się coraz silniejszy. Nie ma nic za darmo. Jeśli chce się być szczęśliwym, trzeba znaleźć w sobie siłę i cierpliwość. Nadal jest nad czym pracować. Koronka choć piękna, to nie jest materiałem wyjątkowo trwałym, łatwo ją zniszczyć.
13 lat to dużo i mało
13 rocznica ślubu może zmotywować do refleksji. 13 lat razem to dużo i mało zarazem.
Zazwyczaj przez te wszystkie lata sporo się dzieje, człowiek ma okazję poznać się w wielu sytuacjach, trudnych, czasami bolesnych. Bywa niespokojnie, burzliwie, ale też pojawia się duma, poczucie spełnienia i prawdziwa radość. Dużo głębsza niż ta znana z początków związku. Jest przekonanie, że osoba, którą się wybrało to ta właściwa. I dobrze się stało 13 lat temu, że powiedzieliście sobie „tak”.
To od zaangażowania, wspólnej pracy i wysiłku zależy, jak będzie wyglądał związek. Nie ma już naiwności, tej lekkości i poczucia, że miłość wystarczy. Jest już dojrzałość i świadomość, że na relacje dwójki osób ma wpływ nieskończenie wiele czynników. Liczy się dużo więcej niż kiedyś. Bo rzeczywistość jest zdecydowanie bardziej złożona niż dawniej się wydawało.
Skąd wzięła się tradycja nazywania rocznic ślubu?
Pierwsza rocznica ślubu to papierowa, druga bawełniana, dziesiąta cynamonowa, jedenasta stalowa, dwunasta jedwabna no i trzynasta koronkowa.
13 to dla wielu osób pechowa liczba. Tak naprawdę jednak warto ją odczarować (przeczytaj więcej tutaj).
Pomysł nazwania rocznic ślubu narodził się w latach 20. XX wieku. Wtedy właśnie Emily Post, specjalistka od spraw etykiety, postanowiła nazwać kilka najważniejszych rocznic ślubu. W związku z tym, że, między innymi 13 rocznicy, wśród tych najistotniejszych nie było, rocznica ta nazwę swoją dostała później. Od kogo? Od jubilerów pracujących w Stanach Zjednoczonych.
Tradycja nazywania rocznic ślubu rozprzestrzeniła się na cały świat i obecnie niemal w każdym zakątku świata jest ona znana.
Jak uczcić 13 rocznicę ślubu?
Oczywiście nie ma reguły. Każdy lubi świętować inaczej. Jedni w restauracji, inni w kinie, jeszcze inni na wycieczce rowerowej, pikniku, czy po prostu z dobrym winem na tarasie.
Dla niektórych rocznica to obowiązkowe kwiaty, prezent od jubilera, dla innych coś praktycznego, czego inni uważają, że absolutnie nie wolno kupować na prezent, zwłaszcza dla ukochanej osoby. Każdy z nas jest inny i w inny sposób lubi spędzać czas. Cieszą nas też różne rzeczy.
Być może będą to piękne, szczere słowa. Może uczucia wyrażone pracą – przygotowaną kolacją, czy inną niespodzianką? Wspólną muzyką, wykonaną przez bliską osobę, a może obrazem, sztuką, czy sztuką użytkową – efektem majsterkowania w domu czy ogrodzie. Może być też wspólna sentymentalna podróż do początków bycia razem– momentu poznania, pierwszych spotkań, ślubu, itd. Istnieje nieskończenie wiele sposobów.
Ważne, żeby to, jak spędzacie 13 rocznicę ślubu, odpowiadało Wam. Pozwalało spełnić Wasze oczekiwania co do tego dnia. Nikt nie wie lepiej, czego Wam trzeba niż Wy sami.
Fajnie wiedzieć.