Czy 44 lat to dużo? A może całkowicie nie? Może właśnie wtedy, kiedy kończy się 44 lata, zaczyna się życie? Inne życie… Bo właśnie w takich ciekawych momentach może się niemal wszystko zmienić (jeśli tylko na to pozwolimy)? Czy to czas na wielki życiowy przełom? A może jest wprost przeciwnie i dla wielu zaczyna się wtedy wielki kryzys, który sprawia, że odtąd nic nie jest takie jak wcześniej?
Zobacz, co się dzieje, gdy kończysz 44 lata.
Mam 44 lat i nie wiem, co dalej
Czy 44 lat to dużo? Dla związku, miłości, szczęścia? Czy to zbyt dużo, by zaczynać wszystko od nowa?
Czy warto kończyć niesatysfakcjonującą relację? A może lepiej tego nie robić, by nie wpaść z deszczu pod rynnę?
Jak znaleźć miłość? Czy jest szansa, żeby się zakochać? Jak odmienić codzienne życie, nielubianą pracę? Co zrobić, żeby ten czas był po prostu przełomem? Czy warto zaczynać wszystko od nowa? Przebranżowić się? Iść na studia, a może zanim to nastąpi będzie trzeba zdać maturę? Da się? Być może lepiej nie zaczynać, żeby się nie ośmieszyć? Bo co jeśli się nie uda? I odważne decyzje okażą się fiaskiem? Co jeśli będziemy żałować, że w ogóle próbowałyśmy?
Wiele kobiet mówi – „mam 40+ lat i nie wiem, co dalej”, załamując ręce i narzekając na ciąg niesprzyjających zdarzeń, stoją w miejscu nieszczęśliwe z tego, co jest. Nie mając jednocześnie odwagi, by zrobić cokolwiek, żeby to zmienić.
Nie patrz na metrykę
Jeśli chcemy być prawdziwie szczęśliwe, powinnyśmy przestać patrzeć na metrykę.
Skupianie się na liczbach, może nas skutecznie blokować i ograniczać. Zamiast analizowania, czy to odpowiedni czas, czy nie jest za późno, czy jeszcze się opłaca, lepiej po prostu zacząć działać…
Czas i tak upłynie. Ciągłe zastanawianie się, czy to odpowiedni moment, czy warto, prowadzi jedynie do tego, że ciągle jesteśmy w tym samym miejscu. Lepiej wstać, iść, spróbować zrobić cokolwiek. Ruszyć z miejsca, przełamać schemat. Zrobić coś innego niż dotychczas. Choćby niewielkimi krokami posuwać się do przodu. To dużo lepsze niż tkwienie w jednym miejscu i narzekanie na wszystko.
Poczuć się młodo
W każdym wieku można poczuć się młodą. To banał, ale wszystko zależy od naszego nastawienia. To my pod wieloma względami określamy siebie, wciskając się w wąskie ramy. To dlatego niektórzy pięćdziesięciolatkowie sprawiają wrażenie dużo młodszych niż są w rzeczywistości. Z tego też powodu niektóre naprawdę młode kobiety są tak zmęczone i zestresowane życiem, że aż żal na nie patrzeć.
Można czuć się młodą, mimo skończeniu siedemdziesięciu lat i narzekać na to, jak mocno jest się zmęczoną, kończąc czterdziestkę.
Zakochać się pierwszy raz
Czterdzieści to nie jest dużo! – mawiają. To żadna przeszkoda. Oczywiście nie ma co udawać, że mając 40+ lat, mamy 20 lat, bo to nie to samo. Jednak swój wiek można wykorzystać jako potencjał. Potraktować go jako przepustkę – by zacząć żyć odważniej i mądrzej niż dotychczas.
Po 40 można zakochać się po raz pierwszy. To wcale nie takie rzadkie zjawisko. Zdarza się, że dopiero w dorosłym, dojrzałym życiu doświadczamy naprawdę pięknego uczucia. I wiemy, że to wszystko, co zdarzało się nam wcześniej nie było nawet namiastką tego, co przeżywamy teraz.
To dlatego całkiem sporo osób twierdzi, że miłość przyszła do nich dopiero po czterdziestce. Musieli czekać naprawdę długo, żeby poznać kogoś właściwego i się zakochać. I co istotne, by samej dojrzeć! Nierzadko w okolicy 45-50 urodzin biorą ślub, wyprowadzają się na drugi kraniec Polski, a nawet zmieniają kontynent i zaczynają życie całkiem na nowo.
Zakochać się jeszcze raz
Pierwsza prawdziwa miłość po 40? A może kolejna miłość? Dla wielu – jest to jak najbardziej doskonała opcja. I działanie, które sprawia, że w końcu zaczynamy żyć. Miłość uskrzydla, uwrażliwia, pozwala zmienić pogląd na wiele kwestii!
Nic tak nie odmienia codzienności jak energia, jaką daje miłość. Q=Warto ją wykorzystać. Dobrze też spojrzeć na to, co daje nam pasja, zainteresowania. One również pozwalają poczuć, że wiek to tylko liczba. Dlatego rób to, co kochasz, a życie będzie miało inny, lepszy smak!
Czy 44 lat to dużo?
To naprawdę zależy od Ciebie. Zakładając, że masz przed sobą najpewniej 30-40 lat życia, to jeszcze sporo w życiu zdążysz zrobić. Wiele jeszcze możesz uzyskać. I warto się zdecydować, zaryzykować, żeby potem nie żałować, że człowiek za bardzo się martwił, zbyt mocno stresował i blokował. Na końcu, jak pokazują badania, dużo bardziej żałujemy tego, czego nie robiłyśmy niż tego, co czyniłyśmy.
44 lata to doskonały czas, żeby sobie uświadomić, że żyje się tylko raz.
