Prowadzenie domu to masa obowiązków, do których można podchodzić z większym lub mniejszym zaangażowaniem. Na pewno samo się nie zrobi. Jednak problem jest taki, że nawet jak jest zrobione, mało osób to widzi. Gdy jednak nie jest zrobione, widzą wszyscy. I narzekają jednym głosem.
Kolejny paradoks? Mało kto chce sprzątać, gotować i ogarniać dom. Jednocześnie jest to najmniej wdzięczna praca. Niedoceniana. Skoro kobiety uciekają z domu do pracy, to wydawać by się mogło, że te, które zostają w nim dłużej powinny być noszone na rękach. A nie są…
Bo w Polsce “siedzenie” w domu jest oznaką ograniczenia. W Ameryce kobiety chełpią się, że nie muszą pracować. Housewife odwożą rano dzieci do szkół/przedszkoli, a potem umawiają się na kawę, paznokcie, jadą na zakupy. Nie spieszą się. Mówią z dumą, że nie muszą pracować.
W Polsce jest całkiem na odwrót.
Z różnych powodów…. Bo warto być niezależną. I trudno z tym argumentem dyskutować. To prawda, po prostu. Bo świetnie mieć własne pieniądze i nie prosić się o parę złotych na podpaski. Bo te, co zostają w domu, to mają na pewno niskie ambicje. Czy na pewno? Ostatnio doszedł kolejny argument. Polityczno-finansowy, z piątką na czele. Już się nie dziwią, że “zrobiła sobie dużo dzieci”, bo już wiedzą, że to “dla kasy, żeby nie pracować, na pewno tak, nie inaczej”.
A ja Wam powiem tak, same sobie to robimy. I czas z tym wreszcie skończyć!
Same sprawiamy, że mało kto docenia trud pracy w domu
- bo zbyt wiele z nas robi w domu wszystko, uważając, że tak naprawdę to “nic”, nie skarżymy się, nie motywujemy mężczyzn, uważamy, że zrobimy to lepiej lub po prostu straciłyśmy nadzieję, że ktoś nam “pomoże”,
- bo za często jesteśmy Zosiami Samosiami,
- bo “poświęcamy się” i po czasie same sobie plujemy w brodę, że po co nam to było,
- bo kochamy niemądrze własne dzieci. Zamiast robić dla nich mniej, by móc zrobić dla siebie więcej, całkowicie wyrzekamy się własnych potrzeb. W konsekwencji wychowujemy roszczeniowe potwory, które po latach pytają, po co się tak “poświęcałyśmy” lub nie pytają o nic.
- wychowujemy synów na królewiczów, którzy nie mogą “pobrudzić” sobie rąk. Trzeba im wszystko podstawić pod nos. A potem narzekamy, że faceci tak mają…
Może zamiast dowalać kobieta kobiecie, wykażmy się większą empatią. Przyznajmy, że praca w domu to harówa, czasami większa niż poza domem! Bo nie każdy chce schylać się ze szczotką klozetową, a ktoś jednak musi! Zróbmy wszystko, by również mężczyźni poczuli się odpowiedzialni za to, jak wygląda dom. Bo też mieszkają i nie powinni “pomagać”, ale po prostu robić swoje.
I pomyślmy, zanim coś powiemy. Bo może wcale nie mamy racji?
Podpisuję się pod każdym przeczytanym tutaj słowami.
Świetny wpis.
Oj tak mało kto docenia pracę w domu, każdy myśli że to tylko siedzenie ;p
Prowadzenie domu to nie jest praca, to obowiązek, który wykonuje się niezależnie od tego czy chodzi sie do pracy zarobkowej czy nie.
Samo w domu się nie robi, wiadomo, ale wymaganie przyklasku z tego tytułu mnie dziwi.
Co mają powiedzieć te panie, które wstają rano, idą do pracy na 8 godzin lub więcej plus dojazd, wracają zmęczone po pracy i muszą zrobić wszystko dokładnie to samo, co panie, które nie pracują?
Niektórzy a raczej większość panów to “królewicze” z bożej łaski. Czekają aż wszystko podstawi się im gotowe pod nos a oni uważają że się im należy. Mało tego znam takich którzy wprost wymagają by im zapłacić żeby cokolwiek nawet najdrobniejszą rzecz zrobili- a kobiecie nikt nie płaci że co dzień robi wszystko. To kwestia wychowania – czy rodzice “królewiczów” coś od nich w młodości wymagali, czy w domu rodzinnym kobieta była od zapiep…A a facet id leżenia oraz to kwestia czy kobieta sobie na takie traktowanie pozwoli czy sprawę postawi jasno – albo pomagasz albo do widzenia
Jestem może wyjątkiem od reguły ale znam trudy przygotowań przedświątecznych.Planowanie produktów,kupowanie,gotowanie,pieczenie.Kolejnosc jest ważna bo i stanowisk do przygotowania na kuchni nie za dużo i garnków też.Stad jak robić żeby uwalniać garnki i gotowe potrawy odstawiać żeby nowe moc robić.Swieta to logistyka w kuchni.Doceniam i pozdrawiam wszystkich pracujących w tym czasie.
Ponieważ kobiety nie umieją nagłośnić swoich wysiłków w pracy domowej. Facet jak będzie składał jedną meblościankę w domu, to o tym wyczynie będzie wiedziała żona, sąsiedzi i mieszkańcy bloku naprzeciwko. Bądźcie sprytne drogie panie i uczcie się od facetów
Oj, nie moj to problem. Mąż się tym zajmuje- gotowanie, zakupy, gruntowne sprzątanie. A to bardzo doceniam!