Dupek to kobieta lub mężczyzna. Nie będziemy tu tworzyć feminatywów. Bo przychodzi mi na myśl tylko dupka. A jednak dupka to nie to samo co dupek. Zdecydowanie i żadna nawet najsilniejsza potrzeba tworzenia żeńskich form tego nie zmieni. Bo tak nie pasuje. Po prostu…
Dupek to dupek. Powiesz to słowo i każdy wie, o co chodzi. My kobiety mówimy dupek i myślimy o mężczyźnie. Jednak nic nie szkodzi, żeby sformułowanie to dotyczyło również kobiety. Nie chodzi bowiem o płeć, ale o zestaw cech. A tym dupek się wyróżnia w zdecydowany sposób. Niestety negatywnym! Choć dupek w swojej śmieszności i próżności widzi raczej zaletę niż wadę, to prawdy nie da się ukryć. Można byłoby mieć to oczywiście w dupie, ale w praktyce niestety nie zawsze jest to możliwe.
Przeczytaj – im mam więcej lat, tym więcej mam w dupie.
Dupek i jego szczególne prawa. Kim jest dupek?
Istnieją różne określenia głupoty – ograniczony, opóźniony, debil, idiota, zbzikowany, gamoń, świr, głąb, tępak, naiwny a także dupek. Każde powyższe słowo ma nieco inne znaczenie. I jest inaczej zabarwione semantycznie. Mnogość tych określeń mówi wszystko – można być głupim i głupią na wiele sposobów i wyróżniać się w ten niechwalebnej kategorii nawet w skrajnym wydaniu! Kim innym jest rasowy głupek,
a kim innym dupek pospolity. Dzisiaj o tym drugim. O dupku.
Kim jest zatem dupek?
Dupek uważa, że może więcej. Sądzi, że ma wyjątkowe prawa, jest ponad inne osoby. To, co dotyczy wszystkich, nie dotyczy jego. To taki współczesny „nadczłowiek” – jakkolwiek mocno źle nam się to kojarzy.
Nie ma absolutnie żadnego powodu, żeby dupek był w specjalny sposób traktowany, ale wymaga tego na każdym kroku. Ignoruje zasady. Wpycha się w kolejkę do kasy, nie mając przy tym żadnych skrupułów.
Gdy zostanie zwrócona mu uwaga, obraża osobę, która ośmieliła się odezwać i skrytykować jego zachowanie. Ewentualnie nie zwraca na to uwagi, uważa, że jego czas jest ważniejszy i nie ma zamiaru marnować swojej energii na innych.
Dupek ma za nic przyjęte normy. Odrzuca uzasadnioną zasadę respektowaną w każdym sklepie, że pierwszeństwo w kolejce ma kobieta w ciąży, a w szpitalu pilny przypadek. Jego czas jest zawsze najcenniejszy! I to on krzyczy najgłośniej. Ma też najtwardszy tyłek, najmocniejsze łokcie i serce, oczywiście, z kamienia!
Dupek uważa, że zasady są po to, żeby je łamać. Gdy mu się to udaje, chwali się swoimi osiągnięciami na prawo i lewo. Nie ma poczucia wstydu czy beznadziei (że postąpił w danym momencie głupio, ale nie widział innego sensu). Uważa się za mądrzejszego, sprytniejszego. Inni są naiwni i nie tak sprytni jak on.
Należy im co najwyżej współczuć.
Dupek nie ma co do siebie racji. Nie umie spojrzeć krytycznie na swoje postępowanie.
Uważa się za chodzący ideał, i w tym myśleniu blisko mu do narcyza.
Czy dupek zawsze jest dupkiem?
Na szczęście dupek nie musi być dupkiem przez całe życie. Czasami jest dupkiem z uwagi na gorszy etap w życiu, trudny czas, niepowodzenia, które czynią go osobą zgorzkniałą i nieszczęśliwą. Wiele dupków z dupkowania wyrasta. Dupki-nastolatki stają się normalnymi dorosłymi. Coś, co wydawało się cechą przypisaną danej osobie, de facto nie jest nią. I na całe szczęście! Bo dupków mielibyśmy prawdziwe zatrzęsienie! A tak to mamy ich „tylko” dużo, zbyt dużo…
Jest też inna dobra wiadomość.
Dupek nie zawsze jest dupkiem przez całą dobę. To może być mocno zaskakujące, ale dupek w pracy, może być w domu całkiem fajnym ojcem i mężem. Mężczyzna zachowujący się fatalnie jako szef, może z kolei idealnie odnajdywać się jako syn, opiekujący się z czułością chorą matką. Dupek nie musi być dupkiem cały czas. I dobrze!
Dupek totalny. Kim jest dupek?
Oczywiście najgorszym typem, na szczęście najrzadziej spotykanym, jest dupek totalny, osoba, która uważa się za ważniejszą od wszystkich przez cały czas. Jej dupkowatość to cecha, która towarzyszy jej niezależnie od upływu lat. Taki dupek nie dorasta, nie dojrzewa, nie uświadamia sobie swoich błędów.
I co ciekawe od bycia dupkiem totalnym nie chroni nawet inteligencja, czy wysoka pozycja społeczna.
Niestety jest wprost przeciwnie – cechy te sprzyjają życiowemu zepsuciu! Osoba zamożna, szczególnie wyróżniona przez los, posiadająca wysoki poziom inteligencji, ma (w jej opinii) powody, by uważać się za lepszą od wszystkich. Jej próżność rośnie, ego nadyma się i proces ten zdaje się nie mieć końca. Tego typu osoba ma najlepsze warunki do tego, by rozwinąć chamstwo i arogancję i te cechy charakteru, których absolutnie nikt nie akceptuje.
Jak poznać dupka?
Dupek nie umie się dostosować do innych. Często ma wysokie poczucie wartości, wynikające z jego wyjątkowości – wysokiego statusu społecznego, wykształcenia, zamożności. Te jego „zdobycze” dają mu prawo do skupienia się na sobie. W jego odczuciu to wystarczy, by ignorować innych i ich potrzeby.
Dupek nie patrzy na bliskich i dalszych sobie ludzi. Ma niski poziom inteligencji emocjonalnej. Jest święcie przekonany, że ma prawo żyć tak, jakby był pępkiem świata. To przekonanie o swojej wyjątkowości jest w nim silnie zakorzenione i z biegiem lat nawet wzrasta.
Co ciekawe dupek często wie, że jest dupkiem i się tym szczyci! Uważa, że to jego przewaga (o wielkiej życiowej wartości), a nie wada! Coś, co czyni go naprawdę szczęśliwym człowiekiem – umiejętność wykorzystywania szans i wyciskania z życia tego, co najlepsze…Że kosztem kogoś? To co! Nieważne!
Dupek nastawia jednych przeciwko drugich, manipuluje i mąci. Nie postępuje właściwie. Jest zadowolony z siebie, gdy dąży po trupach do celu, zyskuje przywileje, pieniądze, sławę, prestiż i władzę.
Dupek czasami czuje się szczęśliwszy od innych. Podkreśla wielokrotnie, że wygrał los na loterii.
Niestety (dla niego) równie często towarzyszy mu silny lęk. Bywa też mocno zestresowany. Nie ma bowiem wystarczająco siły i kompetencji, żeby odpuścić i złapać dystans.
Jedyny sposób walki z nim to ignorowania go, łączenie się w grupy, izolowanie dupka, a nawet wspólne wyliczanie jego pomyłek i błędów (dupek nie doceni rozmowy w cztery oczy). Gdy dupek jest w naszej rodzinie, to jedynym rozwiązaniem jest unikanie go i ograniczanie z nimi kontaktów.
Czy dupek wyrasta ze swojej dupkowości?
Dupek totalny to osoba, której dupkowatość nie mija. Czasami co prawda pojawia się przełom, najczęściej w momencie nietypowym, zaskakującym – w chwili wypadku, ciężkiej choroby, życiowej tragedii. Wtedy dupek niekiedy przestaje być dupkiem, skutecznie lecząc się ze swojej dupkowatości.
Czasami dupek łagodnieje, a to na skutek starzenia i wahań hormonalnych – staje się mniej agresywny, pewny siebie, bardziej łagodny i zdystansowany. Wtedy ma on pewne przejawy dupkowatości, ale nie towarzyszą mu one cały czas. To ta dobra wiadomość. Zła jest taka, że dupek pozostaje dupkiem. I dupków u nas w Polsce i na świecie zatrzęsienie…bo czasy sprzyjają dupkom.
