Zapalenie pęcherza – jak leczyć ten wstydliwy i nawracający problem?

8

Stany zapalne pęcherza moczowego to dolegliwości, które towarzyszą wielu z nas. Kobiety są na nie wyjątkowo narażone. Czy da się walczyć z uporczywie powracającym zapaleniem pęcherza? Jak można się przed nim ustrzec?

Zapalenie pęcherza moczowego w liczbach

Zakażenia dróg moczowych to jedna z najpowszechniejszych dolegliwości w naszej populacji. Według szacunkowych danych, aż 30 proc. kobiet i 12 proc. mężczyzn co najmniej kilka razy w życiu cierpiało na infekcję tego układu (za: Zalewska-Piątek, Piątek, Kur; 2008). Co ciekawe, u kobiet stan zapalny dróg moczowych występuje aż… czternaście razy częściej! (za: Duława, Holecki; 2009). Dzieje się tak z kilku powodów: kobiety posiadają o wiele krótszą cewkę moczową, co skutkuje przedostawaniem się bakterii z odbytu i pochwy do jej wnętrza; rzadziej opróżniają też cały pęcherz podczas oddawania moczu, a to również sprzyja gromadzeniu się toksyn. Również podczas stosunku seksualnego kobiety są bardziej narażone na zakażenie dróg moczowych. Najczęściej do infekcji dochodzi przy udziale Chlamydia trachomatis, będących najczęstszym czynnikiem chorób zakaźnych wywołanych poprzez kontakt seksualny (za: Choroszy-Król, Frej-Mądrzak, Teryks-Wołyniec; 2011). Wielu badaczy zwraca uwagę na negatywną rolę biofilmu – powłoki bakteryjnej pojawiającej się w miejscu infekcji, która jest znakomitym źródłem dla rozwijania się i bytowania drobnoustrojów (za: Ostrowska, 2013). Ogólnie, większość zakażeń dróg moczowych wywołują bakterie; znacznie rzadziej mamy do czynienia z wirusami czy grzybami. Szacuje się, że stany zapalne tego układu diagnozowane są u 6 milionów obywateli USA rocznie; wydatki na ich leczenie, jakie ponosi służba zdrowia, to aż miliard dolarów w ciągu roku (za: Zalewska-Piątek, Piątek, Kur; 2008).

zapalenie pęcherza moczowego

Zapalenie pęcherza – niektórzy są w grupie ryzyka

Nie wszyscy są tak samo narażeni na zapalenie dróg moczowych. Czynniki ryzyka możemy podzielić na fizjologiczne i patologiczne (za: Okrągła, Szychowska, Wolska; 2014). Do fizjologicznych należą ciąża, wiek niemowlęcy oraz wiek podeszły. W przypadku dzieci, zakażenie dróg moczowych to przyczyna 6 proc. wizyt u lekarza pierwszego kontaktu (za: Bochniewska, Jung, Żuber; 2012). W przypadku czynników patologicznych wyróżniamy przede wszystkim takie powody, jak zastój moczu, kamicę moczową, wady układu moczowego oraz cukrzycę. Badacze zwracają uwagę na fakt, że na wystąpienie zapalenia pęcherza szczególnie podatne są kobiety w okresie menopauzy (za: Milart i in., 2013). Odpowiada za to przede wszystkim obniżony poziom estrogenów – żeńskich hormonów płciowych. Niestety w przypadku tej dolegliwości, hormonalna terapia zastępcza nie przynosi pozytywnych rezultatów. Powszechnie wdrażane metody leczenia stanu zapalnego to antybiotykoterapia i – zapobiegawczo – stosowanie probiotyków, a także odpowiednia dieta; wykazano między innymi korzystny wpływ spożywania soku żurawinowo-borówkowego (za: Milart i in., 2013).

Leczenie zapalenia pęcherza moczowego

Z reguły, objawy stanu zapalnego pęcherza są łatwe do rozpoznania. Towarzyszy mu parcie na pęcherz, bolesne i trudne oddawanie moczu oraz ból w okolicy nadłonowej (za: Zalewska-Piątek, Piątek, Kur; 2008). Choć nie jest to groźna choroba, potrafi znacząco utrudnić funkcjonowanie. W większości przypadków, ze względu na bakteryjne podłoże choroby, konieczne jest przyjmowanie antybiotyków – najczęściej od trzech do siedmiu dni. Stosowną farmakoterapię i odpowiedni lek na zapalenie pęcherza zleca lekarz rodzinny, ginekolog lub urolog, w oparciu o rodzaj bakterii, które spowodowały stan zapalny. Często przyczyną zakażenia są bakterie E.coli; rodzaj patogenów ustalany jest dzięki wykonaniu posiewu moczu. Zazwyczaj lek na zapalenie pęcherza w formie antybiotyku działa bardzo szybko – już po jednym do trzech dni dolegliwości ustępują; terapię należy jednak kontynuować zgodnie z zaleceniem lekarza. Samo leczenie zapalenia pęcherza jest dosyć proste. Głównym problemem związanym z tą chorobą jest to, że lubi ona nawracać. Stąd niektóre kobiety, będąc pod kontrolą urologa, same mogą dozować dawkę antybiotyku w razie potrzeby. Jeśli zakażenie dróg moczowych często ma związek z kontaktami seksualnymi, lekarz z reguły zleca przyjęcie profilaktycznej dawki leku po każdym stosunku. W przypadku stosowania środków plemnikobójczych, zazwyczaj trzeba niestety zmienić metodę antykoncepcji. Więcej na temat tego, jak leczyć zapalenie pęcherza moczowego, dowiesz się tutaj: http://neofuragina.pl/baza-wiedzy/skad-sie-bierze.html.

Profilaktyka zapalenia pęcherza

Kobiety, które często skarżą się na stany zapalne dróg moczowych, mogą wdrożyć pewne działania, które ograniczą prawdopodobieństwo złapania infekcji do minimum. Przede wszystkim, należy pamiętać o piciu 1,5-2 litrów wody dziennie; warto wypić szklankę wody również przed stosunkiem. Nie wolno zwlekać z oddawaniem moczu; to sprzyja gromadzeniu się toksyn w pęcherzu moczowym. Konieczne jest zachowywanie higieny: codzienne mycie okolic płciowych i podcieranie się zawsze od przodu do tyłu; te czynności pomogą zminimalizować ryzyko choroby. Niezwykle pomocny jest także wspomniany wyżej sok z żurawin; nie pozwala on bakteriom przylegać do błony śluzowej dróg moczowych i tym samym powodować zakażenie. Warto więc pić przynajmniej litr tego napoju każdego dnia.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Źródła:
Milart, P., Wozniakowska, E., Wozniak, S., Palacz, T., Czuczwar, P., Wrona, W., … & Paszkowski, T. (2013). Urinary tract infections in the menopausal period: optimal management. Przeglad Menopauzalny, 17(1), 23.
Zalewska-Piątek, B., Piątek, R., & Kur, J. (2008). Czynniki adhezyjne i inwazyjne uropatogennych szczepów Escherichia coli–problematyka infekcji dróg moczowych oraz mechanizmów patogenności. Post Mikrobiol, 47, 199-206.
Duława, J., & Holecki, M. (2009). Zakażenia dróg moczowych u chorych na cukrzycę. Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii, 5(1), 36-39.
Ostrowska, K., Strzelczyk, A., Różalski, A., & Stączek, P. (2013). Biofilm bakteryjny jako przyczyna zakażeń układu moczowego–mikroorganizmy patogenne, metody prewencji i eradykacji. Advances in Hygiene & Experimental Medicine/Postepy Higieny i Medycyny Doswiadczalnej, 67.
Okrągła, E., Szychowska, K., & Wolska, L. (2014). Mechanizmy utrzymania sterylności układu moczowego. Advances in Hygiene & Experimental Medicine/Postepy Higieny i Medycyny Doswiadczalnej, 68.
Choroszy-Król, I., Frej-Mądrzak, I., & Teryks-Wołyniec, D. (2011). Zakażenia układu moczowo-płciowego wywoływane przez Chlamydia trachomatis w praktyce lekarza rodzinnego. Family Medicine & Primary Care Review, (2), 292-295.
Bochniewska, V., Jung, A., & Żuber, J. (2012). Zakażenie układu moczowego u dzieci. Pediatria i Medycyna Rodzinna, 8(1), 12-22.

8 KOMENTARZE

  1. Kiedy byłam dzieckiem zdiagnozowano u mnie deformację lewej nerki i niestety wiązało się to z częstymi infekcjami pęcherza więc wiem, że jest to nie tylko wstydliwy, ale i bardzo bolesny problem. Na szczęście dziś już wszystko jest w porządku, jednak profilaktyka ciągle jest ważna.

  2. suszona żurawina jest napakowana toną cukru, lepiej jej przy zapalaniach unikać, bo to tylko pożywka dla bakterii, lepiej pić dużo wody, można dodać cytrynę, też rumianek można pić, ja też zawsze zanim infekcja sien a dobre nie rozhula to biorę REKLAMA, szybko działa i mam pewnoć ze bakterie zostaną zlikwidowane

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj