Można być zmęczoną. Czym innym jest zmęczenie fizyczne, a czym innym psychiczne. To drugie uważane jest za dużo gorsze. Trudniej sobie z nim radzić i jeszcze trudniej mu zapobiegać. Tymczasem zignorowane może mieć fatalne skutki. Czym jest zmęczenie psychiczne po 40 roku życia. I co tak naprawdę oznacza?
Zmęczenie psychiczne po 40 roku życia. Wypalenie
Niestety zmęczenie psychiczne w dojrzałym wieku często ma znamiona wypalenia. Inaczej stan ten może być nazywany kryzysem wieku średniego. To ten moment, kiedy mamy wrażenie, że spadają nam klapki z oczu i dostrzegamy, że król jest nagi. To, czego doświadczamy jest określone jako przebudzenie, ma jednak w sobie mnóstwo z rozczarowania.
To naturalny etap w życiu, który następuje po latach życia w pędzie, na pełnych obrotach, kiedy jest tyle zajęć i obowiązków, że nie ma możliwości dobrze się nad tym, co się dzieje zastanowić.
Człowiek początkowo głodny dorosłości, zachłyśnięty możliwościami, pełny nadziei i nastawiony na rozwój może biec przez lata, nie zauważając wielu zmian, które po drodze następują. Może żyć niczym superbohater, uważając, że jest w stanie wszystko, przede wszystkim, że on właśnie oszuka system. Aż dochodzi do momentu, w którym doświadcza, że jednak nie. Nie jest to takie proste, a tak naprawdę nie jest do końca możliwe.
Często przychodzi czas na bilans, smutne podsumowanie, w którym zbyt wiele rzeczy określa się jako tych, które się nie udały…I to właśnie są podwaliny tego, co się z nami dzieje. To są przyczyny generujące największe i trudne do usunięcie zmęczenie psychiczne po 40 roku życia.
Jak się objawia zmęczenie psychiczne po 40 roku życia?
- Zmęczeniem – brakiem siły na nic,
- sceptycyzmem – zwłaszcza w stosunku do nowych zadań i pomysłów,
- podejrzliwością,
- brakiem wiary w powodzenie,
- poczuciem, że nie ma sensu,
- rozczarowaniem życiem,
- rozdrażnieniem,
- wahaniami nastroju,
- smutkiem,
- wypaleniem,
- odkładaniem ważnych rzeczy na później,
- trudnością z porannym wstawaniem,
- poczuciem braku sensu,
- bólami głowy, brzucha, zaburzeniami łaknienia.
Zmęczenie psychiczne po 40 roku życia często jest połączone ze zmęczeniem fizycznym. Niby wstajesz rano z łóżka, próbujesz dobrze wypełniać swoje role, jednak czujesz, że coś nie gra. Jesteś zagubiona, masz poczucie przegranej, a nawet pustki. Niestety ten stan może być bliski depresji, a nawet być już depresją.
Jeśli trwa długo, to tym bardziej wymaga pochylenia się nad nim i zastanowienia się, co się właściwie dzieje i jednocześnie poszukania rozwiązania.
Skąd bierze się to potworne zmęczenie?
Warto zastanowić się, skąd bierze się to potworne zmęczenie, z którym mamy do czynienia. Czy jest konsekwencją przebodźcowania – wynika z przemęczenia, braku odpoczynku i życiowej równowagi?
Zwyczajnie zbyt dużo się dzieje… Czy chodzi o to, że wzięłyśmy na swoje barki za wiele? A może los zesłał nam to, na co się nie godziłyśmy – nadmierne obowiązki, choroby, poważne przeszkody?
„Zmęczenie ze wszystkich czyni tchórzy” stwierdził Vince Lombardi, podkreślając wielką pułapkę, jaka czyha na nas, gdy nie mamy sił. Bo właśnie wtedy, kiedy jesteśmy przemęczone, reagujemy zbyt gwałtownie. Nie mamy w sobie wystarczającego spokoju i opanowania. Popełniamy błędy. To kolejny argument za tym, żeby nie odmawiać sobie prawa do odpoczynku.
Za długo ignorowałyśmy swoje potrzeby?
A może powód jest jeszcze inny? Zwyczajnie oszukiwałyśmy siebie i aktualnie znajdujemy się nie tam, gdzie powinnyśmy? Przegapiłyśmy swoje miejsce i swoją drogę? Wmawiałyśmy sobie coś, nie byłyśmy ze sobą szczere?
Być może było tak, że wkroczyłyśmy na najbardziej zatłoczoną ścieżkę, zamiast na tą, która na nas czekała? Być może chodzi o to, że właśnie teraz musimy rozejrzeć się na nowo, dokładnie przeanalizować to, co dzieje się wokół i odnaleźć swoje miejsce? Może właśnie o to chodzi, żeby zyskać sens i zacząć robić rzeczy wartościowe?
Kryzys zawsze jest po coś. Nasze zmęczenie to sygnał, któremu warto się przyjrzeć i przestać je ignorować.
Gdy nie mamy poczucia spełnienia, o wypalenie prosto. Gdy z kolei zaczniemy robić to, co czujemy, z czym się dogłębnie zgadzamy, co niesie konkretną jakość w życiu, to może być znacznie lepiej.
Co na zmęczenie psychiczne po 40?
Jak sobie radzić ze zmęczeniem psychicznym? Niestety nie ma drogi na skróty. Trzeba się sobą zająć i przyjrzeć się, co w codziennym życiu woła o
naszą uwagę.
Podstawa to:
- odpocząć. Niby prosta sprawa, ale niekoniecznie. Trzeba umieć odpoczywać. Niektórzy potrafią relaksować się w domu, inni muszą wyjechać, bo gdyby zostali w miejscu, w którym mieszkają, to ciągle by coś robili, niekoniecznie to, co pozwoliłoby im odetchnąć.
Trzeba umieć wyłączyć myśli. Zapanować nad ich gonitwą, rozprawić się z czarnowidztwem i ciągłym zamartwianiem, a to też wymaga odpowiedniego podejścia i często praktyki. Niestety wieloletnie przyzwyczajenia, wdrożone schematy myślowe są trudne w eliminacji.
Niekiedy potrzebne są szkolenia, sesja terapeutyczna, przydaje się też umiejętność dobrego relaksu – na jodze, czy podczas medytacji.
Sposobów jest sporo, każdy jednak musi znaleźć coś, co działa u niego.
To, co może się sprawdzić to:
- detoks cyfrowy. Wyłączenie telefonu albo chociaż dostępu do internetu,
- żelazne trzymanie się godzin pracy i odpoczynku,
- spacer po lesie,
- umiejętność odpuszczania,
- podtrzymywanie dobrych relacji społecznych, spotkania z przyjaciółmi i rodziną,
- czytanie dobrych książek,
- nauka nowych rzeczy, wychodzenie ze strefy komfortu.
Zmęczenie psychiczne po 40 może być bardzo dotkliwe i trudne w eliminacji. Niestety trzeba jednak próbować. Zignorowanie problemu może mieć poważne konsekwencje, łącznie z depresją. Walka o równowagę w życiu, umiejętność cieszenia się małymi rzeczami, nauka uważności – to może pomóc. W praktyce jednak zazwyczaj trzeba mocno przestawić swoje myślenie i skupić na walce o lepszą przyszłość.
Nie zrobi się samo. Na pewno nie od razu. Mimo to warto.
