Jak nie umrzeć z rozczarowania po 40?

Człowiek umiera kilka razy w życiu. Raz z powodu złamanego serca, kiedy wydaje się, że nigdy nie będzie już tak, jak dawniej. Nikomu się nie zaufa, nikogo nie pokocha. Drugi raz wtedy, kiedy umiera mu bliska osoba, na przykład rodzic i świat nagle traci znane i lubiane barwy, a poczucie bezpieczeństwa zostaje zachwiane. Można też umrzeć trzeci raz z rozczarowania i…zgorzknienia. Jednak tej ostatniej śmierci za życia można uniknąć. Jak? Jak się przed nią chronić?

Nie nastawiaj się

Nie nastawiaj się na najlepsze, bo może przyjść najgorsze. To nie znaczy, że masz być pesymistką i dać się ponieść czarnowidztwu. Wprost przeciwnie. To oznacza bycie optymistką, ale mocno stąpającą po ziemi. Skupiającą się na tym, co “ja mogę zrobić”, “jak mogę nad sobą popracować, co zmienić” zamiast ustawicznego punktowania innych.

Nie mamy żadnego wpływu na zachowanie innych osób. Nie jesteśmy ich w stanie zmienić. Dlatego nastawienie się, że będzie dobrze i ślepa wiara w innych to prosta droga do rozczarowania.

Zachowujmy spokój, ale liczmy przede wszystkim na siebie, nie na innych.

Inwestuj w siebie

Druga ważna kwestia to inwestowanie w siebie. Tak, żeby życie nas zbyt mocno nie doświadczyło. Nie ma gwarancji, że wichury nas ominą, jednak rośnie szansa na to, że wyjdziemy z zagrożenia suchą stopą.

Im bardziej będziemy zaradne, pewne siebie i własnych umiejętności, tym lepiej.

Dlatego warto ustawicznie inwestować w siebie, zdobywać nowe umiejętności i co najważniejsze – zachowywać równowagę między pracą a relaksem.

Zachowuj spokój

Burza może się rozpętać w każdej chwili, wystarczy sekunda, by zerwała się wichura, lunął deszcz. Nie mamy na to wpływu. Jednak można mieć parasol i znać najkrótszą drogę dotarcia do miejsca, w którym się schronimy. Tą przestrzenią, bezpieczną przystanią jest nasze wnętrze, nasz spokój i poczucie, że coby się nie działo dam radę.

Na niedoskonałości otaczającej rzeczywistości odpowiedź jest jedna i zawsze ta sama – spokój i wiara, że będzie dobrze. Ważne jest poczucie, że to, co się dzieje ma jakiś sens. Choćby taki, że czyni nas silniejszymi i bardziej odpornymi na przeciwności losu.

I dystans

Jak nie umrzeć z rozczarowania po 40? Liczy się dystans i umiejętności wyizolowania się. Warto też dać sobie czas na poznanie innych, nie ufać od razu i nie oddawać się w pełni na samym początku.

Niezbędna jest także pokora. I trzymanie się z dala od skrajności. Nic “na siłę”. Nigdy.

“Nikt nie lubi samotności. Ja tylko nie próbuję się z nikim na siłę zaprzyjaźniać. To prowadzi do rozczarowań”.
Haruki Murakami, Norwegian Wood

Nie da się uniknąć rozczarowania. Ważne jednak, by z jego powodu nie umrzeć

Niestety rozczarowanie jest wpisane w życie. Nie da się jego uniknąć, ono weryfikuje nasze plany i opinie. Pozwala dojrzeć, przejrzeć na oczy. Czasami jest błogosławieństwem.

Sztuką zatem nie jest dążenie do tego, by nigdy nie być rozczarowaną, ale by nie umrzeć z goryczy. O to w tym chodzi. O równowagę, jak zwykle i odpowiednią skalę – żebyśmy częściej się zachwycały niż rozczarowywały. A gdy już dojdzie do rozczarowania – zawsze wyciągały właściwą lekcję.

“-Pewność jest fatalna. Niepewność czaruje. Mgła nadaje rzeczom urok.
– Można w niej zatracić drogę.
– Wszystkie drogi wiodą do jednego punktu.
– A tym jest?
– Rozczarowanie”.
Oscar Wilde, Portret Doriana Graya