Spokój to poczucie, że robisz to, czego pragniesz

Spokój nie jest synonimem nudy. Nie musi być cichy, na pewno nie jest zmartwiony i pozbawiony nadziei. Spokój to wewnętrzna harmonia. Poczucie, że jesteś w miejscu, w którym chciałaś być i robisz to, co jest dla Ciebie ważne. To brak gonienia za złudnymi wartościami, to odwaga życia po swojemu. I właśnie taki spokój ducha zyskuje się często po 40.

Spokój to akceptacja siebie

Spokój to brak udawania. To rozumienie, kim się jest.

“Spokój wewnętrzny jest rezultatem walki, zmagań, popełnionych błędów. Wydestylowane, w pełni uświadomione ego…
Erich Maria Remarque, Dom marzeń”.E.M. RemaRque

Spokój to wolność, poczucie spełnienia. Akceptacja siebie, ze wszystkimi zaletami i wadami. I to nie tylko rozumiana na zewnątrz, że jestem wolna, bo robię, to co chcę, bez nacisków, presji, ale również w środku.

Jestem wolna, bo akceptuję siebie w pełni, nie krytykuję się na każdym kroku, nie walczę z emocjami, pozwalam sobie czuć wszystko i rozumiem, co się ze mną dzieje. Nie udaję, że jestem idealna.Bo jestem nieidealna, ale idealnie sobie z tym radzę.

Nie reaguję złością, gdy ktoś wytyka mi błędy. Słucham i często przyznaję mu rację. Potrafię wprost powiedzieć, że tym razem nie dałam rady, ale bez użalania się nad sobą, czy prób zwrócenia na siebie uwagi. Stawiam na szczerość, otwartość i siłę. Wiem, że tym razem nie poszło najlepiej, ale następnym razem zrobię to lepiej.

“Nie oddawaj innym pilota do swoich emocji. Koniec z wymówkami: „Ten facet doprowadza mnie do szału”, „Przez szefa nabawię się wrzodów”, „Dostanę migreny przez moje dzieci”. Odbierz im tego pilota i wciśnij guzik z napisem „spokój”. Nie masz wpływu na to, co robią inni, ale masz wpływ na swoje reakcje”.R. Brett

To równowaga między ciszą i hałasem

Spokój to umiejętność odnalezienia się w gwarze i w ciszy.

To nieuciekanie od ciszy, w obawie przed zbyt natarczywymi myślami. To gotowość bycia samej ze sobą i rozmyślanie, zatrzymanie się na chwilę.

“Cisza bywa tak ważna jak słowa” R. Kapuściński

To bycie dobrą dla siebie.

“Zło nigdy nie znajdzie spokoju. Może zatriumfować, ale spokoju nigdy nie znajdzie”.
Lisa Jane Smith,

Spokój to odwaga

Nie ma wewnętrznego spokoju bez odwagi spojrzenia wgłąb siebie, zmierzenia się z własnymi wadami, ograniczeniami. Konfrontacja z tym, co nam nie wychodzi, co uważamy za nie takie, co mogłoby pójść lepiej uwalnia nas od ciągłego rozpamiętywania, czy życia przeszłością.

Spokój to:

• odwaga życia po swojemu, bycie sobą,
• mówienie tego, co w danej sytuacji trzeba powiedzieć,
• nieuciekanie od trudnych tematów.

Spokój to uznanie, że życie jest drogą

To mieszanina pokory i entuzjazmu, uznanie, że życie to droga. Ważna sama w sobie. Nie najistotniejszy jest cel, ale to, czego się uczymy przy okazji. To upadki i sukcesy. Każde w swojej istocie chwilowe.

Horyzont przez całe życie się przesuwa…Dlatego nie ma sensu spieszy się i szarpać, ale iść świadomie, uważnie, cieszą się każdą chwilą. W spokoju…