Kobieta po czterdziestce – magia duszy, piękno umysłu, doskonała niedoskonałość

Kobieta po czterdziestce jeszcze kilkadziesiąt lat temu była postrzegana jako poważna matrona, której codzienność mijała na wspominaniu lepszych czasów.

Kobieta po 40-tce była kobietą z historią, ale już bez przyszłości. Ot po prostu starsza pani, która przechodzi na mentalną emeryturę, bez perspektyw na piękne jutro.

Dzisiaj wiemy, że to nieprawda. Czasy się zmieniły i teza, że kobieta po 40 to współczesna 20-latka z bezcennym doświadczeniem bronią się same. A ja dodam więcej – kobieta po czterdziestce jest w zdecydowanie lepszej sytuacji niż współczesna dwudziestolatka. Dlaczego?

Kobieta po czterdziestce – magia duszy

Przez lata żyjemy tak, jakby nasze ciała były oderwane od myśli. Jakby liczyła się gładka skóra i gęste włosy, a wnętrze, ze względu na swoją nieważność, mogło być jakiekolwiek…

Z czasem gdy dojrzewamy, zauważamy, że tworzymy jedność, że nie da się oderwać od osobistych preferencji, hierarchii ważności i schematów myślowych. Nasze osobiste “ja” jest zbudowane na tych wartościach. To, jak postrzegamy świat, co myślimy o sobie i innych wpływa na to, jak inni nas postrzegają, decyduje o tym, jacy naprawdę jesteśmy.

W końcu nasze wnętrze emanuje na zewnątrz. Możemy lśnić pięknem lub wylewać gorycz gdziekolwiek się znajdziemy…

Jesteś jak dzieło sztuki. Sama decydujesz, co zrobi z Tobą czas (?)

To stąd wzięło się ważne ostrzeżenie, uważaj o czym marzysz, bo może się to spełnić. Nasze myśli mają moc sprawczą. Nie brakuje również głosów wskazujących na moc potęgi podświadomości oraz prawa przyciągania.

Nasze myśli tworzą rzeczywistość. To nie jakaś magia, ale psychologia i dobrze udokumentowane zjawiska. To dlatego tak istotne jest, by unikać czarnowidztwa, które potwierdza tezę o samospełniającej się przepowiedni, jak również nadmiernego zamartwiania się, które blokuje nas przed konstruktywnym działaniem.

Kobieta po czterdziestce, o ile nie zmarnowała zbyt wielu lat życia, jest świadoma swojego wnętrza i jego wartości. Wie, że to, co nosimy w środku wpływa na to, jakie jesteśmy na zewnątrz, dlatego nie warto ignorować ani intuicji, ani przeczuć. A otoczka? Ona się zmienia. Nikt nie dostał pięknej buzi w niezmienionej formie na całe życie… Z kolei dusza z wiekiem może tylko pięknieć. Jeśli zdecydujemy się ją wspierać.

Kobieta po czterdziestce – piękno umysłu

Umysł to jeden z najważniejszych organów. Niezbędny jest nam do wszystkiego, to oczywiste. To w głowie wszystko się zaczyna, nawet seks, z orgazmem na czele.

Dlaczego zatem tak często na pytanie, co jest ważniejsze – inteligencja czy zgrabny tyłek, wskazujemy na to drugie?

Z wiekiem tracimy złudzenia co do wagi zalet wynikających z posiadania pięknego ciała. Nadal chcemy być zadbane i czuć się pewnie we własnej skórze, ale motywacja jest inna niż wcześniej. Robimy to dla siebie, a nie dla innych.Poza tym wiemy, że piękno przemija, a plastyczny i kreatywny umysł to dużo lepszy kapitał na wiele lat.

Kobieta po czterdziestce- doskonała niedoskonałość

W końcu kobieta po czterdziestce jest doskonała w swej niedoskonałości. Wolna od absurdalnego dążenia do ideału. Nie chce uczestniczyć w wyścigu szczurów, nie taka jest jej misja. Odrzuca przyszłość mijającą na lęku przed starością i upływem czasu. Szczęścia nie szuka w pełnych ustach, ale w pasji i poznawaniu świata.

Staje się niezależna, dojrzała i zdystansowana. Daje sobie prawo do niedoskonałości, bo wie, że nie ma ludzi idealnych. Kult piękna nabiera dla niej nieco innego znaczenia, daleka od powierzchownego odbioru rzeczywistości. Widzi w nim dążenie niezliczonych producentów i marek do zarobku a nie realną potrzebę zmieniania swojego wyglądu.

Piękno wynika bowiem z indywidualności, z uśmiechu, z tego, co posiadasz tylko Ty, a nie a anorektycznych ramion i wąskich pup, które są udziałem wielu kobiet.

Piękno po 40-tce. Odkryj je na nowo

Dojrzałe ciało jest piękne, choć wmawia nam się, że jest inaczej. To ono zapisało w sobie doświadczenia i wspomnienia wielu lat. Należy się jemu szacunek, a nie pogarda i wieczne niezadowolenie z tego, jak wygląda.