Miałam życie na czas, a teraz mam czas na życie…

Był czas, kiedy sądziłam, że życiowy bieg jest zdrowy, że szybki marsz a co dopiero spacer nie wystarczą. Że trzeba w ekspresowym tempie osiągać kolejne szczebla kariery, odhaczając na liście kolejne rzeczy do zrobienia. Byłam pewna, że należy ścigać się z innymi, bo inaczej zostaniemy w tyle. Sami. Dzisiaj wiem, że to g….prawda, że tak się nie da przez całe życie. Kiedyś miałam życie na czas, a teraz mam czas na życie. I dopiero dzisiaj jest mi naprawdę dobrze.

Zacznij żyć. Jest później niż myślisz

Długo żyłam tak, jakbym była nieśmiertelna. Myślałam, że mam mnóstwo czasu, że jeszcze sporo przede mną, że zdążę zobaczyć świat i że w końcu przyjdzie czas, że odpocznę. Zamiast żyć tu i teraz, snułam plany. Odkładałam przyjemności na nigdy nie nadchodzące później.

Aż przyszedł moment, że zrozumiałam, że to bez sensu, że nie da się tak całymi latami, że trzeba w końcu spojrzeć prawdzie w oczy.

Mam 40 lat. To dla szczęśliwców półmetek.

Wierzę, że mam jeszcze przed sporo pięknych chwil, że nie pozostał mi jedynie zjazd do trumny. Wraz z tą świadomością narodziła się pokora, że warto szanować każdy dzień i nie marnować go na głupoty. Wiem, że nie ma czasu do stracenia i czas najwyższy pomyśleć o sobie.

Przestałam uszczęśliwiać innych na siłę

Zrozumiałam, że świat się nie zawali, jeśli powiem „nie”. Zacznę być asertywna i zamiast na siłę zadowalać wszystkich naokoło w końcu pomyślę o sobie. Tak, jak na tym znanym memie…Wchodząc do pokoju, będę myśleć, czy chce przebywać z ludźmi, którzy już tam są, zamiast rozpaczliwie analizować, czy się im spodobam.

Zrozumiałam, że nie ma sensu oczekiwać od najbliższych wdzięczności za poświęcenia. Że mogę robić wiele, ale tylko dlatego, że sama tego chce, a nie po to, by otrzymać oklaski i doczekać się upragnionego docenienia. Bo to rzadko przychodzi, zazwyczaj zastępuje je rozczarowanie.

Inni zmienili się

Moje zmienione podejście do świata sprawiło, że oczyściłam swoje otoczenie. Odeszły osoby, z którymi relacje od dawna nie układały się tak, jak sobie życzyłam.

Skończyły się fałszywe przyjaźnie i jałowe związki. Te prawdziwe umocniły się. Zrobiło się też miejsce dla bardziej wartościowych relacji.

Zauważyłam, że moja postawa zmieniła zachowanie innych. Prawdziwe okazało się to, co mówili, że można zmienić świat, zmieniając siebie.