Czy masz cele w życiu? A może boisz się porażki?

Gdy nie wiesz, dokąd chcesz dotrzeć, trafisz tam, gdzie ci się nie spodoba. I będziesz narzekać. Bo nie tak, bo źle, nudno, smutno. Będziesz jak statek dryfujący po morzu, porywany w tym kierunku, w którym natura będzie chciała. Bez kapitana, bez świadomej załogi. Zdana na los, kaprys pogody i  chichot przypadku.

Dlatego tak ważna jest świadomość, czego chcesz. To jest wyznaczanie celów. Najlepiej poprzez ich zapisywanie i dążenie krok po kroku do ich realizacji. Tymczasem w ten sposób działa tylko garstka z nas. Dlaczego? Ze strachu? Obawy? A może niewiedzy, że brak celu to przegrana?

Cele napędzają nasze życie. Decydują o naszej świadomości, chęci do działania, motywują do zmian i do trudnego w realizacji wyjścia poza sferę komfortu.

Tymczasem mnóstwo ludzi nie ma celu w życiu. A tylko nieliczni mają cele spisane na papierze.

Większość za własne przyjmuje czyjeś cele. Uznając, że to, czego chcą inni, pragną również oni. I tak przez lata dążą do tego, by zrealizować cele innych, a gdy w końcu to osiągną, to czują pustkę. Rozczarowanie. Czują się oszukani. Bo dom, samochód, wysoka pozycja w pracy miała dać im szczęście i spokój, a przyniosła strach i stres. To nie tak miało być.

Czy to Twoje cele?

Cele mogą być różne.

Dla jednych kluczem do szczęśliwego życia jest założenie rodziny, urodzenie dzieci, znalezienie lubianej, ale nie zawsze najlepiej płatnej pracy. Spokojne, “zwykłe-niezwykłe” życie.

Dla innych celem jest nauka, rozwój. Niekoniecznie bogactwa, ale satysfakcja z odnajdywania rozwiązań, odpowiedzi na ważne pytania.

Jeszcze inni chcą władzy, pieniędzy, luksusu. Pragną być podziwiani, wyróżniani.

Ktoś inny wyprowadza się za miasto, na wieś i prowadzi proste dla siebie, ale dla innych “przegrane” życie. On będzie szczęśliwy, a inni będą mu współczuć.

Co jest jednak ważne? Realizować swój scenariusz, żyć, tak, jak nam to odpowiada? A może wybierać cel innych, uznając go za własny?

Cel to paliwo

Posiadanie własnych celów to podstawa.

Okazuje się jednak, że to wcale nie takie proste. Wielu z nas nie wie, czego naprawdę chce. Przez lata realizujemy scenariusze, które narzuciło nam życie – a tak naprawdę wybraliśmy je sami, nie bardzo wiedząc, czego tak naprawdę chcemy. Stąd tak wiele rozczarowań i poczucie przegranej, mimo osiągnięcia tego, czego teoretycznie chcieliśmy i do czego dążyliśmy. Bo po latach walki okazuje się, że tam, gdzie dotarliśmy, wcale nie chcieliśmy skończyć.

Podstawa to wyznaczenie swoich celów. Odpowiedź na pytanie – czego ja pragnę? Nie czego chcą ode mnie, rodzice, rodzina, bliscy? Ale co jest dla mnie ważne?

Odpowiedzi na te pytania wcale nie są proste. Czasami wywołują w nas przerażenie, zwłaszcza, gdy okazuje się, że nasz sposób na życie jest całkiem inny niż otaczających nas ludzi. Potrzeba wiele świadomości i odwagi, by po zrozumieniu tego, działać w swoim interesie, a nie tak, jak inni.

Dlaczego ludzie nie wyznaczają sobie celów?

Nie wyznaczamy sobie celów, bo:

• nie wiemy, czego chcemy,
• boimy się porażki,
• nie chcemy brać odpowiedzialności za swoje życie,
• nie chcemy wyjść poza sferę komfortu.

Realizacja celów wymaga odwagi, potrzeba siły i samozaparcia. Kluczowe jest wyjście poza sferę komfortu – to, co znamy, do czego się przyzwyczailiśmy. Realizacja celu wymaga też uporu, działania, pracy – czasem ciężkiej. A wielu z nas czegoś pragnie, ale nie chce po to sięgnąć, z uwagi na to, że osiągnięcie danej rzeczy nie jest proste.

Poza tym boimy się krytyki i oceniania. Tego, że inni nas wyśmieją, będą z nas drwić, gdy tylko powinie się nam noga, a z pewnością będziemy mierzyć się z trudnościami – wykorzystają to przeciwko nam.

Dlatego ludzie sukcesu działają inaczej niż ci, którzy są skazani na porażkę. Zapisują swój cel na kartce. Działają, mniej mówią, więcej robią. Nie dzielą się pochopnie swoimi marzeniami i celami z innymi. Po to, by nie prowokować innych do podcinania skrzydeł. Robią swoje.

W myśl zasady im inni wiedzą mniej o Twoim życiu, tym lepiej się ono układa.