Myślisz o tym, co ludzie powiedzą? Oto powód, dlaczego powinnaś mieć to gdzieś

Przez miasto szli gruby mężczyzna, chudy chłopiec i szary osioł. Choć wyglądali na zmęczonych, nie jechali na ośle, tylko prowadzili zwierzę. Opadli na trawę pod pobliskim drzewem.

Chłopiec powiedział: “Jestem zupełnie wyczerpany, tato. Prawie umarliśmy w drodze….” Tata odrzekł: “Nie marudź, podróż na piechotę zawsze jest taka”. Chłopak odpowiedział: “Mamy przecież osła i to silnego!”. Na to odparł ojciec:  “A nie słyszałeś, co ludzie mówili, gdy jechaliśmy razem na jego grzbiecie. Tylko spójrzcie na tych okrutników bez serca, we dwóch na jednym ośle. Nie mają serca! Biedne zwierzę! Tylko pomyśl, co powiedzą inni ludzie, gdy usłyszą o tym w wiosce. “Tak, i wtedy mi poleciłeś, żebym zsiadł. Ale przynajmniej ty podróżowałeś wygodnie” – zauważył chłopiec. “Dopóki nie usłyszałem, jak ktoś powiedział: Spójrzcie na tego okrutnika. Jedzie sobie jak król, a biedne dziecko idzie! Znam tego człowieka to papla. Nie chce myśleć, co powiedzą o mnie inni, gdy o tym usłyszą w wiosce”.

“Wtedy ty, tato, zsiadłeś z osła, i posadziłeś mnie na jego grzbiecie. Przynajmniej mnie podróżowało się wygodnie” – powiedział chłopiec.

“A co było potem? Co powiedzieli ludzie? Spójrz na tego chłopca. Co to za brak szacunku, siedzi sobie na ośle, a biedny ojciec ledwo idzie. Wiesz, nie życzę sobie, by inni ludzie uważali, że moje dziecko jest źle wychowane.

“Ale tato, w końcu obaj musieliśmy iść piechotą!” “Uspokój się, głuptasie, teraz w końcu nikt nie powie o nas nic złego” – powiedział ojciec. Właśnie w tym momencie przechodzący obok mężczyzna odwrócił się do przyjaciela powiedział:

“Widzisz tych głupków? Mają osła, a całą drogę do wioski szli na piechotę!” (opowieść zaczerpnięta z powieści “Zaginiona róża”Serdar Özkan)

Komentarz?

Chyba nie jest potrzebny.

Cokolwiek zrobisz znajdą się ludzie, którzy to skrytykują. Nie dogodzisz każdemu. Dlatego zamiast ciągle martwić się opinią innych, żyj po swojemu.

Ludzie zawsze gadają

Ludzie uwielbiają gadać. A że często nie mają nic ciekawego do powiedzenia o swoim życiu wiele mówią o życiu innych. Wydawać by się mogło, że funkcjonują tylko po to, by analizować to, co kto robi i jak żyje. Bardzo się tym emocjonują. To jak oglądanie reality show, tylko bez odbiornika telewizyjnego, czy innego ekranu.

Ludzie paplają jak nakręceni. I rzadko zastanawiają się, czy to, co mówią ma głębszy sens. Nie wspominając o tym, że nie biorą pod uwagę, że mogą się mylić. Tak po prostu. Nie są wszechwiedzący i zwyczajnie trochę pokory w życiu by się przydało.

Krytykować łatwo

Trudno wziąć się za siebie. Zmienić to, co w nas samych nam nie odpowiada. Praca nad jedną wadą jest niezmiernie skomplikowana…

Trzeba się nieźle natrudzić, by cokolwiek poprawić.

Ocenianie innych jest z kolei dużo prostsze. Przecież każdy doskonale umie kierować życiem innych. Jesteśmy ekspertami w zakresie podejmowania decyzji za innych. Całkiem umyka nam fakt, że nie wiemy wszystkiego, nie znamy każdego aspektu sytuacji. I nasz obraz rzeczywistości jest mocno zniekształcony.

Robić swoje

Żyje się lepiej, gdy umiemy się zdystansować. Nie przejmujemy się tak opinią innych. Nie rozwlekamy tego wszystkiego, co usłyszeliśmy. Umiemy odpuścić, uśmiechnąć się.

Posiadamy niezwykłą siłę, gdy zaczynamy rozumieć, że to nasze życie i nie należy go marnować na przejmowanie się opiniami innych. Zamiast stać się i rozglądać, lepiej zrozumieć, że zawsze będzie ktoś niezadowolony. Zawsze będą nas krytykować, niezależnie od tego, co zrobimy.

Potrzeba dojrzałości, żeby to naprawdę rozumieć i robić swoje, nie wpadając przy tym w pułapkę nienawidzenia wszystkich naokoło. Na szczęście takiego mądrego dystansu uczymy się często wraz z wiekiem i to naprawdę sporo w życiu ułatwia.