Zaufanie w związku – gdy go nie ma, związek umiera

„Jeśli udało ci się kogoś oszukać, to nie dlatego, że ten człowiek jest głupi, tylko dlatego, że otrzymałeś więcej zaufania, niż jesteś wart”. Gerard Butler. Zaufanie w związku to podstawa. Fundament. Jeśli z jakiegoś powodu go zabraknie, budowa zacznie się chwiać w podstawach. Wszystkie wysiłki będą się skupiały tylko na tym, by utrzymać równowagę, w konsekwencji czego w chwilach mniejszej czujności – cała budowa runie. Rozpadnie się bezpowrotnie. I…odczujemy ulgę. Bo już nie będzie trzeba wiecznie czuwać, chuchać i dmuchać, chodzić na paluszkach, obserwować. Będzie można zacząć żyć swobodnie, bez wielkiego obciążenia, jakim jest brak zaufania w związku. Stąd…tak ważne jest, by ufać i żeby nie stracić zaufania. Raz utracone zaufanie trudno bowiem odzyskać. A życie z brakiem zaufania to mordęga.

Czym jest zaufanie w związku?

Zaufanie w związku oznacza, że czujesz się bezpieczna. Wiesz, czego spodziewać się po partnerze, wierzysz w jego lojalność. Jesteś w stanie wybaczać mu błędy, bo wiesz, że nie wynikają one ze złej woli, ale ze zwykłej ludzkiej niedoskonałości. Dzięki temu mniej się kłócisz z partnerem i łatwiej rozwiązujecie ewentualne spory.

Brak zaufania w związku to poczucie zagrożenia i niepokoju. To brak możliwości odprężenia, otworzenia się na drugą osobę. To również niska satysfakcja z relacji. I często również problemy z własną samooceną.

Kiedy tracimy zaufanie w związku?

Zaufania nie tracimy zazwyczaj przez dzień, czy dwa. To dłuższy proces, który potwierdzają kolejne „akcje” ze strony bliskiej osoby: kłamstwa, próby oszukiwania, powtarzające się niepokojące sygnały.

Nie zawsze muszą być to zdrady, w postaci klasycznych skoków w bok, wystarczą telefony do „przyjaciółki”, „dziwne smsy”, czy zwyczajne notoryczne życiowe kłamstwa powtarzane na niemal każdym kroku.

Gdy słowa partnera nie są zgodne z jego czynami, pojawia się ostrożność. Zaczynamy zadawać pytania, które normalnie by nie padły. Patrzymy z wątpliwością, weryfikujemy, a nawet sprawdzamy, czy to, co słyszymy to prawda. Z normalnej partnerskiej relacji przechodzimy w relację zaburzoną, wchodzimy w rolę złego policjanta. Stajemy się kontrolujące, co mocno odrzuca partnera. I w gruncie rzeczy męczy nas same.

Nikt nie chce tego robić, ciągle czuwać i patrzeć komuś na ręce!

W relacjach chcemy odpocząć, wyciszyć się, znaleźć swoją bezpieczną przystań, a nie wkraczać na pole walki.

Co się dzieje, gdy zaufanie w związku się kończy?

Idą za tym mroczne konsekwencje. Cierpi intymność, wyraźnie oddalamy się od siebie, dystansując się, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Więź zostaje zduszona. Zamiast spokoju i satysfakcji rośnie irytacja, a nawet złość. Pojawia się rozczarowanie i myśli niebezpiecznie zmierzające do wniosków, że „łatwiej mi by było bez niego” i „po co mi to wszystko?”.

Niestety brak zaufania w związku zwiększa ryzyko DEPRESJI. Osłabia, powoduje cierpienie psychicznie, fizycznie, emocjonalnie.

Rośnie poziom lęku, wynikający z kwestii ciągłego negowania, co jest prawdą a co kłamstwem. Związek przestaje spełniać swoje podstawowe funkcje. Dzień po dniu, oddalasz się od partnera. Odchodzisz od niego. Czujesz się samotna, początkowo, rozczarowana i wściekła, ale z czasem zyskujesz siłę i spokój. I gdy wyciszasz się wewnętrznie, właśnie wtedy wszystko się kończy. Definitywnie. Odchodzisz. Masz już bowiem pełne przekonanie, że nie dasz rady tak dalej żyć. Nie chcesz niepewności, lęku, chcesz spokoju, który właśnie uzyskałaś. Wolisz być sama niż w takim związku, w którym nie możesz być niczego pewna. Masz już siłę postawić kropkę nad i.

Jak odbudować zaufanie w związku?

Na szczęście, jeśli obudzimy się odpowiednio wcześnie, możemy odbudować zaufanie związku. Musi być tym jednak zainteresowana osoba, która najczęściej działała na szkodę związku, a także ta, która została skrzywdzona. Należy przygotować się cierpliwie na odbudowanie tego, co zostało zniszczone. To może potrwać. Walka trwa jednak o coś niezmiernie ważnego. I tak kluczowe jest:

• szczerość, przyznanie się do błędów,
• przeproszenie i naprawa błędów. Same słowa to za mało. Ważne jest naprawienie tego, co się zepsuło. Niekiedy to trudne, a wręcz niemożliwe, jednak starania w tym kierunku powinny zostać poczynione.
• Otwartość, tajemnice powinny być zakazane. Należy pozostać przejrzystym. Jeśli robisz coś, co mogłoby wzbudzić niepokój w bliskiej osobie, gdyby Cię zobaczyła w tym momencie, przestań to robić. Jeśli piszesz rzeczy, którymi nie mogłabyś podzielić się z partnerem, to sygnał, że coś jest nie tak.
• Twórz pozytywne doświadczenia. Zadbaj o związek, wyjdź z inicjatywą. Zrób wszystko, by zbliżyć się do siebie.
• Dotrzymuj zobowiązań.
• Wykazuj się empatią. Słuchaj i staraj się zrozumieć.
• Nie rób z siebie ofiary. Działaj, nie użalaj się nad sobą.
• Niech Twoje słowa mają przełożenie na czyny.

A przede wszystkim bądź w porządku. Żyj tak, by nie narażać się na utratę zaufania.