Gdy stajesz się dojrzałą osobą, wiele się zmienia. Niektórzy ten etap porównują do nagłego przebudzenia z głębokiego snu. Po wielu latach otwierasz oczy i widzisz świat całkiem inaczej niż dotychczas. Na początku nie dowierzasz, ale bardzo szybko zaczynasz się cieszyć…bo odtąd wszystko wygląda inaczej.
Godzisz się ze stratą
Wiesz, że nie ma rozwiązań idealnych. Każda opcja to zyski i straty. Gdy jesteś dojrzała, zyskujesz pewność, że nie da się mieć wszystkiego. Klasyczny dylemat – mieć ciastko czy zjeść ciastko – już nie powoduje u Ciebie bólu czy dyskomfortu. Zdajesz sobie sprawę, że wybierając jedną rzecz, z drugiej musisz zrezygnować. I że każda droga ma swoje cienie.
Nawet idealny związek to czasami kłótnie i totalne niezrozumienie. Nawet idealna praca może niekiedy frustrować. Rodzina? Zawsze ją chciałaś mieć. I zbudowałaś. Co nie znaczy, że dzięki niej tylko zyskujesz. Bo rodzina to też wyzwania, praca i…nieporozumienia. Dom za miastem mimo że wymarzony w trakcie codziennych długich dojazdów do pracy bywa udręką. Odległość od sklepów, miejsc rozrywki to minusy. W mieści wychodziłaś z klatki i wszystko było pod ręką. Na wsi już to tak nie działa.
Każdego dnia musisz też wybierać – ile czasu poświęcić na określone czynności. Wybierając jedno, nie sięgasz po drugie. Nie ma innej możliwości. Choć wiele osób próbowało się rozdwoić, pogodzić skrajne potrzeby, to się po prostu nie da. Na dłuższą metę jest to zbyt obarczające i wycieńczające.
Sygnałem, że jesteś dojrzała jest pogodzenie się z nieidealnym światem. Z jego prawdziwą naturą. Zdjęcie różowych okularów i powiedzenie – jest dobrze tak jak jest.
I sama ze sobą
Drugim sygnałem dojrzałości jest pogodzenie się ze sobą. Zaakceptowanie siebie. Pokochanie taką, jaką się jest. Odrzucenie usilnej potrzeby walki samej ze sobą, zmieniania się pod dyktando.
Pogodzenie się samej ze sobą to również odnalezienie swojej drogi. Często niepopularnej, biegnącej pod prąd, samotnej. I wybranie jej, mimo że inni tego często nie aprobują, próbują wpłynąć na nas, manipulując, czy żerując na poczuciu winy. Dojrzałość polega na świadomym kroczeniu wybraną ścieżką.
Jednak żeby wybrać drogę, którą chcesz iść, musisz być świadoma, czego pragniesz. Musisz znać na tyle siebie, żeby wiedzieć, co jest dla Ciebie dobre, co jest prawdziwym Twoim pragnieniem, a co narzuconym celem przez kogoś z zewnątrz – rodzica, partnera, czy innego krewnego. Droga do własnego ja może być jedną z najtrudniejszych i jednocześnie najbardziej zaskakującym, jednak z pewnością warto ją przejść.
Czujesz wewnętrzny spokój
Dojrzałość to również spokój. Spokój wynikający z bycia sobą, kroczenia swoją drogą, z odwagą do otaczania się właściwymi osobami, zerwania relacji z tymi, którzy zamiast nas wspierać, ciągną nas na dno.
Wewnętrzny spokój to coś, co lubimy. Coś czego pragniemy. Czasami ku zaskoczeniu i wbrew temu, czego oczekiwałyśmy wcześniej. Gdy jesteśmy dojrzałe, zmieniamy się na tyle, że pragnienie bycia w swoim miejscu staje się po prostu wyjątkowo silne.
Dojrzałość to pewien etap w życiu, który osiągamy około 40 roku życia. Jednak dojrzałość to nie liczba.
“Człowiek dojrzały wie jak bardzo jest niedojrzały i bierze za to odpowiedzialność” Z. Płużek
Niektórzy dojrzewają dużo szybciej niż w okolicy 40 urodzin, a inni dużo później lub wcale. Dlatego dojrzałość poznajemy po objawach, a nie po metryce.
