Upadłam? To sobie posiedzę! Pooglądam świat z perspektywy zero. Czasami trzeba pobyć na samym dnie, żeby później wybić się niczym na trampolinie. To nie uwłacza mojej godności. Nie przekreśla mnie jako człowieka. Nie mówi też o mojej beznadziejności. Po prostu zdarza się… Jeśli zechcę, to się położę i pooglądam chmury. Odpuszczę. Złapię dystans. I wystartuję na nowo, kiedy tego zapragnę i kiedy będę na to gotowa. Nie muszę nikomu, niczego udowadniać. To moje życie. I mam odwagę je przeżyć tak, jak tego pragnę.
Będę szczęśliwa, gdy będę gotowa
Szczęście to nie zbieg okoliczności. To nie splot wydarzeń. To nawet nie sytuacja, kiedy wszystko mam, czego pragnę. Osoby, które odniosły sukces wiedzą, jak to jest. Na samej górze czuje się nierzadko radość, ale też pustkę. Pustkę, która pozostaje po osiągnięciu tego, czego się pragnęło.
Bardzo szybko człowiek orientuje się, że nie chodzi tak bardzo o cel, ale o drogę, która do niego prowadzi. Satysfakcję buduje samo dążenie i staranie się, by osiągnąć wyznaczony cel.
Potwierdzają to też badania. Mówią o tym również psycholodzy. Szczęście zależy od nas. Co prawda łatwiej być szczęśliwą, gdy prowadzi się wygodne życie, jednak bogactwa czy luksusy nie gwarantują szczęścia. Można być szczęśliwą z niewielką sumą pieniędzy. Bo szczęście zależy od nas. Od naszego podejścia.
Nie jest przesadą, że szczęście można sobie narysować, napisać…można postanowić, że będzie się szczęśliwą. I taką być. Wbrew wszystkiemu i wbrew wszystkim! To kwestia determinacji i nastawienia.
Nikt nie da Ci szczęścia, jeśli sama go nie zbudujesz. Nic nie zagwarantuje satysfakcji, jeśli nie będziesz miała w sobie odpowiedniej dojrzałości i spokoju.
Potrzeba gotowości do szczęścia. I decyzji. Tak. Będę szczęśliwa. Nawet w momentach próby będę widzieć światło nadziei, w oddali lub całkiem blisko.
Przerwa na pomyślenie
Gdy wpadamy w dół, nie jesteśmy szczęśliwe. Upadamy i cierpimy, płaczemy, złorzeczymy. Przeklinamy zły los. To czas, który trzeba przeżyć, przetrawić to, co się zdarzyło, by móc iść dalej. Nie ma sensu tego przyspieszać, zaklinać rzeczywistość. Uśmiechać się na siłę. Najlepsza opcja to dać sobie czas.
I pozwolić sobie poczuć to, co się dzieje…
Jeśli tego potrzebujesz, zatrzymaj się. Usiądź na dnie. Nawet się połóż. A co.
Wolno CI! Popatrz w niebo. Pooddychaj świeżym powietrzem. Z tej perspektywy świat również może ciekawie się prezentować…
Daj się wyprzedzić. Bez cienia żalu. Niech inni biegną. Niech konkurują ze sobą. Popatrz, jak podkładają sobie nogi. Uśmiechają się, ale robią wszystko, żeby nie współpracować. Przeanalizuj ten fałsz… chwilowo to nie twój problem. Zresztą patrząc z boku, z wielką mocą uświadomisz sobie, jakie to słabe… Właśnie teraz, niezauważona przez nikogo, zrozumiesz, jak to wszystko naprawdę wygląda.
Poznasz, kto jest prawdziwym przyjacielem. Na kogo możesz liczyć, a na kogo nie…
Wykorzystaj to, co się dzieje. Być może odkryjesz, że ten ciężki czas jest szansą i okazją, by odkryć coś ważnego. Teraz właśnie masz czas na życie, na to wszystko, na co do tej pory nie było ani chwili…. Na pozbieranie się i poukładanie wszystkiego w głowie. Być może rozpoczęcie wszystkiego od nowo, na całkiem innych, lepszych zasadach?
Wykorzystaj ten czas.
Nie musisz nikomu niczego udowodnić. Nie musisz być szczęśliwa, żeby innym pokazać się jako człowiek sukcesu. Nikt nie musi Ci niczego zazdrościć, żebyś poczuła się lepiej. Wtedy, gdy masz taką postawę, właśnie wtedy można mówić o gotowości do szczęścia.
Bo prawdziwe szczęście nie jest uzależnione od poklasków
Prawdziwe szczęście nie musi być potwierdzone. Nie potrzebuje rozgłosu, poklasku. Nikt nie musi ci mówić, że robisz dobrze. Żaden podziw lub jego brak nie ma większego znaczenia.
Oczywiście głaski od innych są miłe. Piękne słowa motywują. Jednak prawdziwa dojrzałość i naprawdę spore szczęście nie potrzebują tego wszystkiego. Gdy znajdziesz swoją drogę, kroczysz nią pewnie, nie boisz się zaryzykować, upaść.
