Czy wierzysz w prawdziwą miłość? Taką, która nigdy się nie kończy (bo skoro kiedyś przychodzi kres miłości, to raczej nie była to prawdziwa miłość)? Czy umiesz sobie wyobrazić życie z jedną osobą aż do śmierci? Na przekór wszystkiemu i wszystkim? Czy jesteś gotowa do poświęceń? Po czym poznać, czy łącząca Cię relacja z drugą osobą to prawdziwa miłość?
Czy wiesz, czym jest miłość?
To wcale nie takie proste. Tym, czym jest miłość, a czym nie jest – to temat wielu badań naukowców na całym świecie. Gdy dodamy, że każdy z badaczy miewa nieco inny pogląd na ten temat, to w ogóle robi się ciekawie. Na przykład Zick Rubin uważa, że miłość choć opiera się na sympatii, sympatią nie jest.
Sympatia to w jego ujęciu przyjaźń i podziw. Miłość to coś więcej niż te uczucia. To bliskość i troska o drugą osobę, to głębokie przywiązanie.
Miłość na pewno nie jest jednorodna, prosta i jednolita. Jest to bardzo złożone, wieloaspektowe, trudne do zdefiniowania zjawisko. I co równie istotne może być nieco inne dla każdej pary, którą łączy miłość.
Jaka miłość jest tą prawdziwą?
Pod terminem „prawdziwa miłość” najczęściej rozumiemy miłość dojrzałą.
Jak to jednak rozróżnić?
Na przykład badaczka Elaine Hatfield wyróżniła miłość namiętną i miłość partnerską. Ta pierwsza miłość ma w sobie dużo cielesności, pożądania, zafascynowania fizycznością drugiej osoby. Towarzyszą jej silne emocje i potrzeba bycia z drugą osobą. Czasami miłość namiętna jest wstępem do rozwinięcia się miłości partnerskiej, a niekiedy relacja kończy się właśnie na tym etapie – na miłości namiętnej. I nie idzie ani o krok dalej.
Czym jest zatem miłość partnerska, którą można byłoby nazwać miłością prawdziwą? Jest to stabilny, choć łagodniejszy pod względem emocjonalnym stan. Towarzyszy mu uczucie bezpieczeństwa i zaufania.
Ma wymiar głęboki i coraz bardziej pogłębiający się wraz z czasem. Jej synonimem jest spokój i spełnienie.
Czego potrzebuje każda miłość?
Nie ma miłości bez jej ważnych komponentów, opisanych przez następnego badacza Roberta Stenberga, tworzących tak zwany „trójkąt miłości”. Wśród nich wymienia się bliskość, namiętność i zaangażowanie.
Co ciekawe miłość może składać się tylko z namiętności lub tylko z zaangażowania. Jednak nie będzie to miłość kompletna, pełna i dojrzała, jak ją określa polski badacz Bogdan Wojciszke.
Prawdziwa miłość, którą można byłoby postawić za „wzór”, stan, za którym się tęskni i którego się pragnie wymaga połączenia namiętności, bliskości (intymności) i zaangażowania. Oczywiście składowe te towarzyszą nam w innych proporcjach, jednak zawsze są i pozwalają budować coś „większego” od nas samych.
Bo każda miłość ewoluuje. I naturalne dla niej jest to, że wraz z upływem czasu namiętność nieco zmniejsza się, ale rośnie intymność i zaangażowanie.
Prawdziwa miłość to nie pożądanie
Odpowiedź na pytanie, czy to prawdziwa miłość jest bardzo trudna.
Łatwiej napisać, czym nie jest prawdziwa miłość. Na pewno nie jest pożądaniem, zauroczeniem, które może trwać od kilku miesięcy do nawet dwóch lat. A to właśnie z nim często jest mylona i gdy okres wielkiego zafascynowania cielesnością drugiej osoby mija, spadają różowe okulary z nosów i związek się rozpada.
Niektórzy wtedy mówią, że miłość się wypaliła. A tak naprawdę nigdy jej nie było. Było zwierzęce pożądanie, instynkt nakazujący poszukiwanie najlepszego materiału genetycznego. Nic więcej.
By zbudować prawdziwą miłość, potrzebne jest zaangażowanie, które buduje się na podobnych celach i zbliżonej wizji wspólnej przyszłości. Zaangażowanie nie mija, gdy pojawiają się trudności. A kłótnie zamiast dzielić, cementują dojrzałą miłość. Stają się paliwem do jej ciągłego udoskonalania.
Wierność na zawsze
Prawdziwa miłość polega na dobrowolnym oddaniu się drugiej osobie na zawsze. Przy jednoczesnym spaleniu mostu ewakuacyjnego. Z założeniem, że będziemy razem, cokolwiek by się działo. Będę z Tobą w każdej sytuacji. Nawet przez myśl nie przyjdzie mi pomysł, by się rozstać.
Oddanie się drugiej osobie przebiega z zachowaniem własnego ja, ale z oddaniem prawa do wszystkich dóbr i osiągnięć drugiej osobie. To, co moje jest Twoje. I nie mam z tego powodu poczucia straty. Stajemy się jednym. Obiecujemy sobie wierność nie tylko wtedy, kiedy jest dobrze, ale na zawsze. Gdy mamy kryzys, gdy się wewnętrznie wypalamy, gdy nic nie układa się tak, jak powinno, do końca dni.
Tylko wierna miłość jest prawdziwą miłością. Każda inna wymaga poprawy. Co ciekawe w trakcie badań opinii społecznych tylko około 6% osób wskazuje, że cechą prawdziwej miłości jest wierność.
Cierpliwość
Miłość jest cierpliwa – przeczytamy w Piśmie Świętym. I trzeba się z tym zgodzić, niezależnie od tego, czy jesteśmy osobą wierzącą, czy nie.
Dojrzała wizja miłości odrzuca postrzeganie uczucia jak sklepu fast food, w którym szybko wybiera się to, czego chcemy i równie prędko dostaje, by nasycić głód i odejść.
W prawdziwej miłości trzeba czekać, nie tracąc przy tym dobrego samopoczucia- na czas we dwoje (bo na co dzień bywamy zaganiani), na spokojną noc (bo są stresy, czy trzeba wstać do dzieci), na zmianę siebie czy partnera, bo nie brakuje cech, które uwierają i utrudniają bycie we dwoje.
Miłość wymaga cierpliwości.
Gdy jest dobrze i gdy jest źle…
Łatwo być razem, gdy wszystko się układa, gdy nie ma się większych problemów i z ich braku stwarza się je samodzielnie. Trudniej być obok, gdy świat się wali, pojawiają się wielkie kryzysy. Gdy coś gaśnie, pożądanie słabnie, pojawia się szara rzeczywistość. Właśnie wtedy znika fikcja, a pojawia się prawdziwe życie.
Prawdziwa miłość nie jest tylko przyjemna. Przeciwnie, uwzględnia każdego typu emocje – złość, rozczarowanie, smutek. Jest trudna. To prawdziwa harówka, każdego dnia. Wiara, że miłość tylko uskrzydla to największe oszustwo współczesnego świata.
Zrezygnować z siebie
Prawdziwa miłość polega na działaniu na rzecz drugiego człowieka. By było to możliwe, trzeba mieć umiejętność zrezygnowania z własnych potrzeb na rzecz drugiej osoby, odsunięciu swoich pragnień, by pomóc w realizacji czyichś marzeń. Egoiści tego nie potrafią.
Człowiek zapatrzony sam w siebie nie będzie kochał dojrzale.
Czy znasz jego słabe strony?
Prawdziwa miłość wyróżnia się niespotykaną samoświadomością i ciągłą gotowością do poznawania drugiego człowieka, bo przecież zarówno ja jak i On zmieniamy się. To uczucie, które łączy dwie osoby i bazuje na dokładnym poznaniu mocnych i słabych stron partnera. Jednak nie tych, które według nas są “do poprawki”, ale tych, których on się wstydzi, które próbuje ukryć przed światem. Chodzi o dotarcie do najbardziej czarnego obszaru jego osobowości…
Czy będziesz umiała żyć z jego wadami do końca? Nie, nie łudź się, że go zmienisz. Odpowiedz sobie na pytanie, czy jego wybuchowość, rozrzutność lub skłonność do lekkiego traktowania obowiązków nie będzie Ci przeszkadzała za rok czy pięć lat? Czy akceptujesz go w pełni? Jeśli odpowiesz na to pytanie, dowiesz się, czy to prawdziwa miłość.
