Depresja to nie fanaberia. To choroba. Ty też możesz mieć z nią problem

32

Depresja to nie wybór. To nie wydziwianie, rozczulanie, to nawet nie wynik słabego charakteru czy złego wychowania. To najzwyklejsza choroba, która dotyka nas czy nam to się podoba czy nie. Można zapobiegać depresji tak jak grypie czy nowotworom. Nikt jednak nie da gwarancji, że się uda. Bo nie poznano dotąd sposobu na 100% ochronę przed depresją. Depresja może dopaść nas na każdym etapie życia. I to nie nasza wina. Uderza na oślep i zbiera coraz większe żniwo. Już dzisiaj mówi się o depresji jako o chorobie cywilizacyjnej.

Depresja to nie wybór

Poczucie bezradności, zniechęcenia, dojmującego smutku bez powodu, z którym nie wiadomo co zrobić. Tkwienie w czarnej dziurze i brak widoku na słońce. Przerażające poczucie bezsensowności, niepokoju, napięcia, zmęczenia, utrata radości życia. Poczucie niezrozumienia i odtrącenia. To nie są uczucia, których chcemy, o które się ubiegamy i które przychodzą do nas, bo ich oczekujemy. To emocje, z którymi trudno się zmierzyć, które nie dość, że są kulą u nogi, to stanowią powód do wstydu. Bo niewiele osób rozumie, że nie prosiliśmy o nie i z chęcią byśmy je porzuciły, ale nie umiemy tego zrobić.

Ludzie często nie rozumieją depresji. Wyrzucają chorym osobom lenistwo, mówią o tym, że trzeba się zorganizować, że nie można się nad sobą tak rozczulać, że trzeba żyć, dawać z siebie jak najwięcej. Bo takie jest życie. Nie ma lekko i każdy dzisiaj haruje…Mówią tak, bo chcą pomóc. A tak naprawdę wpędzają w coraz większą otchłań…

Depresja

To nie powód do wstydu

“Ja aktywna zawodowo kobieta nie umiem się zmotywować, by wstać z łóżka. Rozumiem, że powinnam, że to ważne.

Przecież mam rodzinę, dzieci, dom, mnóstwo obowiązków. Samo się nie zrobi. Ale mimo że wiem, że czuję, że powinnam się zmotywować, to każda czynność jest jak walka, potrzeba nieludzkiej siły, by jej sprostać”.

“Co się ze mną dzieje? Dlaczego jestem taka beznadziejna?”

“Inni mają gorzej, powinnam się wziąć w garść. Ale nie umiem. I czuję się z tym naprawdę źle. Im dłużej to trwa, tym jest jeszcze gorzej. Bo nie tak miało wyglądać moje życie. Nie taka miałam być ja. Nie lubię samej siebie”.

Depresja nie jest chorobą ludzi słabych

“Żeby zachorować na depresję, trzeba być nieudacznikiem, osobą słabą, nieradzącą sobie sama z sobą.” – to przekonanie to bardzo szkodliwy mit, sprawiający, że wiele osób nie przyznaje się do depresji.

Choroba dotyka często osoby, które osiągnęły wielki sukces, dzień po dniu pracowały na awans, radziły sobie z wielkimi wyzwaniami w pracy i w życiu prywatnym.

Depresja może dotknąć każdego

Depresja może dotknąć każdego. Nie omija ludzi sukcesu, osoby zamożne, dobrze wykształcone, sławy, profesorów, matki, ojców, osoby starsze i całkiem młode. Osoby dobrze radzące sobie w życiu, a także przeciętnie, wrażliwe i uważane za nie do zdarcia. Na depresję coraz częściej chorują dzieci.

Depresja nie zawsze wygląda tak samo. Może mieć różne objawy, a także rozmaite natężenie. Na początku daje symptomy, których często nie zauważamy lub nie kojarzymy z chorobą. W taki sposób depresja usypia naszą czujność. I owija sidłami, z których trudno się wyplątać. Jest podstępna i szalenie bystra.

Przeczytaj, jak objawia się depresja u mężczyzn. Okazuje się, że całkiem inaczej niż u kobiet.

32 KOMENTARZE

  1. Cieszę się, że o tym piszesz. niestety sporo osób tak twierdzi. albo jeszcze inaczej: bezpodstawnie sobie przypisuje. Leczę się na to już 7 lat (ciężka choroba, rozwód w tym samym czasie zrobiły swoje), w tej chwili już jest dużo lepiej, prawie nie odczuwam, ale niech tylko sobie odpuszczę kilka dni tabletkę 😉 Niestety, bez pomocy bliskich osób można się tylko pogrążyć.

  2. Niestety, ale depresja to poważny problem w dzisiejszych czasach 🙁 Szybki styl życia i konieczność dopasowania się do wygórowanych ram społeczeństwa, robią swoje…
    Na zajęciach mamy w zwyczaju określać depresję mianem choroby śmiertelnej bo właśnie tak się najczęściej kończy jeśli osoba nie uzyska na czas pomocy.

    Sakurakotoo ❀ ❀ ❀

  3. Szkoda,że ludzie nie rozumieją…Określają na podstawie wyglądu,zachowania a nie wiedzą jaka walka toczy się we wnętrzu jakim sukcesem jest codzienne zwleczenie się z łóżka…Kto to zrozumie..tylko ten kto sam się z tym zmaga.

  4. Ludzie myślą, że jak ktoś się uśmiecha to nie może mieć depresji,a wszystko kryje się pod maska z uśmiechem to co przeżywa się w środku i kryje przed światem.

  5. i to mówią ludzie, którzy nas lubią…. ja pitolę ciekawe co mówią Ci którzy nas nie lubią…. z depresji się wychodzi trzeba tylko walczyć o siebie i mieć w dupie tych wszystkich pseudo pomagierów…. ja wychodziłam z tego prawie 3 lata i się udało…. pomógł mi Bóg… tylko on miał tyle czasu i tylko on wiedział co powiedzieć.

  6. Ludzie nie rozumieją depresji dopóki sami jej nie doswiadcza. Ja mam 3 lata i walczę i jak tu inni pisza słyszę:
    Za mało pracy, weź się do roboty.
    To twój wymysł nie przesadzaj.
    Albo zwykle wyśmiewane że sobie wmawiam bo ona nie istnieje.
    Oj bolą te słowa tym bardziej od bliskich

  7. Mam od 30 lat w cyklach. Mam metodę na radzenie sobie z tym. Najważniejsze że w między czasie już się nie boję że będzie że przyjdzie i że może tym razem odbiorę sobie życie. Zaakceptowałam siebie i ciesz się każdym dniem. Taka jestem i taka chce być. To moja szalona natura. Taka jestem i to moja spraw że choć mam wszystko nie chce mi się czasem żyć. Wydaje.mi się że presja bycia jakim statystycznie właściwym odpowiednim powoduje ze ludzie nie radzą sobie z depresją. Warto znaleźć sens w tej naturze. Po coś nasz mózg każe nam się odizolować widzieć szarość i cierpieć rozpacz. Nie wiem. Jestem teraz na górce więc mi latwo)) ale myślę że moje szukanie odpowiedzi ma sens.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj